Inleiding en context
Maandag 27 juli 2020, een nieuwe week na een fijne vrije week waarin veel klus- en verfwerk is verzet. Maar nu weer achter de computer thuis. Vandaag een recente onderzoeksynthese naar de effectiviteit van verschillende preventieprogramma´s gericht op het voorkomen of reduceren van geweld. Het gaat in deze overzichtsstudie specifiek om dergelijke programma´s binnen educatieve instellingen zoals middelbare scholen, hogescholen en universitaire instellingen. Geweld onder scholieren en studenten is problematisch te noemen vanwege de omvang, ernst en de psychologische schadelijke gevolgen van verschillende vormen van geweld. De door het WODC gepubliceerde Monitor Jeugdcriminaliteit 2017 geeft onder meer kwantitatieve gegevens over deze vorm van slachtofferschap: https://wodc.nl/onderzoeksdatabase/2849a-monitor-jeugdcriminaliteit-2017.aspx
Hoewel het met de jeugdcriminaliteit in Nederland en in een groot aantal geïndustrialiseerde landen de goede kant op gaat, er is sprake van een significante daling: https://www.researchgate.net/publication/342803309_Ontwikkelingen_in_de_geregistreerde_criminaliteit_Nationale_en_internationale_trends_en_verklaringen is het van belang om te blijven inzetten op de preventie van slachtofferschap onder jongeren. Bijgesloten onderzoeksynthese geeft een oordeel over de effectiviteit van interventies gericht op het voorkomen van verschillende vormen van geweld onder jongeren in educatieve instellingen. Wat leert de beschikbare internationale kennis ons over die effectiviteit?
Bron
Kovalenko, Anastasiia G., Charles Abraham, Ella Graham-Rowe, Mark Levine & Siobhan O’Dwyer (July 2020). What Works in Violence Prevention Among Young People?: A Systematic Review of Reviews. Trauma, Violence, and Abuse, July, pp. 1-17. https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1524838020939130
Samenvatting
Violence prevention programs aim to raise awareness, change attitudes, normative beliefs, motivation, and behavioral responses. Many programs have been developed and evaluated, and optimistic claims about effectiveness made. Yet comprehensive guidance on program design, implementation, and evaluation is limited. The aim of this study was to provide an up-to-date review of evidence on what works for whom. A systematic search of PsycINFO, MEDLINE, ERIC, and Sociology Collection ProQuest identified 40 reviews and meta-analyses reporting on the effectiveness of violence prevention programs among young people (age 15–30) in educational institutions, published before October 2018. These included reviews of programs designed to reduce (i) bullying, (ii) dating and relationship violence, (iii) sexual assault, and (iv) antisocial behavior. Only evaluations that reported on behavioral outcomes such as perpetration, victimization, and bystander behavior were included.
We conducted a systematic review of reviews of evaluated campus-based programs designed to reduce violence among young people. The objective was to synthesize the existing evidence, determine what works and why, and make recommendations on the development and implementation of future programs. Four research questions were addressed:
1.How effective are campus-based violence-prevention programs in reducing perpetration and victimization, and increased self-reported bystander helping behaviors?
2.Is effectiveness, assessed by behavior change, enhanced by specific program features?
3.Can evidence-based recommendations be made on how to improve the effectiveness of prevention programs for particular groups, depending on types of violence?
4.How can the evaluation of such programs be improved?
The reviewed evaluations reported on programs that were mainly implemented in high-income countries in Europe and North America. The majority found small effects on violence reduction and victimization and increases in self-reported bystander behavior. Our findings expose critical gaps in evaluation research in this area and provide recommendations on how to optimize the effectiveness of future programs.
Afsluitend
Het blijkt dat ruim dertig jaar verzamelde kennis over geweldspreventie onder jongeren een nogal versnipperd beeld laat zien. Duidelijk is dat sommige interventies werken, en combinaties van andere interventies geen effect laten zien. Er zijn geen pasklare recepten om geweld onder jongeren te voorkomen. Uit de beschikbare kennis blijkt dat er een aantal kenmerken is aan te wijzen dat bepalend is voor de mate van effectiviteit (lees: recidivereductie) van interventies. Naarmate de interventie zich verder verwijderd van het concrete gedrag en de condities waaronder dat gedrag optreedt, neemt het effect af. Uiteraard is delinquent gedrag persoonsgebonden. Maar het gedrag wordt vaak versterkt door de sociale context, die vaak criminogeen van aard is. Wanner die sociale context geen aandacht krijgt treedt er een verarming op van de te bereiken effecten. De werkzaamheid van interventies wordt voor een fors deel bepaald door de wijze waarop deze in de (grillige) praktijk vorm krijgt. Het gaat dan om de duur van de interventie, de kwaliteit en gedrevenheid van de behandelaar en de effectieve implementatie. Ten slotte, effectieve (strafrechtelijke) interventies kosten geld. Alleen kwalitatieve en intensieve benaderingen brengen wat op. Daarbij moet ook sprake zijn van een grote persoonlijke inzet bij de uitvoering van de interventie. Kortom: het loont de moeite om kennis te nemen van de bestaande kennis, in dit geval over effectieve interventies om geweld te voorkomen. Bijgesloten onderzoeksynthese is één van de beschikbare pareltjes om eens goed te bekijken.