Inleiding en context
Donderdagochtend 15 oktober 2020. Gisteren vond ik in een medisch tijdschrift een prima recent gepubliceerd systematisch overzicht rond het fenomeen van ´messencriminaliteit´. Toen ik in maart van dit jaar begon met het versturen van mijn ´kennisparels´ had één van die eerste parels al betrekking op hetzelfde onderwerp, messencriminaliteit (kennisparel nummer 6, eventueel op te vragen bij mij). Omdat het onderwerp momenteel de nodige aandacht geniet in beleid en praktijk heb ik besloten om het onderwerp opnieuw via een ´kennisparel´ onder de aandacht te brengen. Ook in Nederland geldt namelijk dat er sprake is van een ´messenprobleem´, zie bijvoorbeeld: ´Aantal minderjarige verdachten steekincidenten landelijk verdubbeld´ berichtte de NOS 20 maart jl.: https://nos.nl/artikel/2327736-aantal-minderjarige-verdachten-steekincidenten-landelijk-verdubbeld.html
Op basis van dat bericht blijkt dat het aantal minderjarige verdachten van messengeweld de laatste drie jaar meer dan is verdubbeld, van 160 jongeren in 2017 naar 380 in 2019. Ook het aantal minderjarige slachtoffers is verdubbeld, van 100 naar 200. Verder is het aantal steekwapens dat bij minderjarigen in beslag is genomen bijna verdrievoudigd. Waar het in 2017 nog om 454 messen ging, waren dat er in 2019 1286. De Nederlandse politie benadrukt dat het een probleem is dat om een gezamenlijke aanpak vraagt. “De aanpak van deze steekincidenten rust niet alleen op onze schouders. De regie ligt in handen van de gemeenten die daarbij optrekken met de politie, maar ook scholen, jongerenwerk, en ouders. Scholen kunnen hierin samen met de gemeente en politie optrekken, bijvoorbeeld bij het controleren van kluisjes op wapens.” En die gezamenlijke aanpak wordt op dit moment ook daadwerkelijk vorm gegeven in Nederland.
Voor de geïnteresseerde lezers en degenen die zich met het onderwerp bezig houden heb ik buiten het bijgesloten systematisch overzicht heb ik nog een andere bron om kennis van te nemen. Via deze link is een naar mijn mening waardevol document te downloaden: https://www.byc.org.uk/wp-content/uploads/2020/02/Youth-Select-Committee-Our-Generations-Epedemic-Knife-Crime.pdf
Bron
Haylock, Sara, Talia Boshari, Emma C. Alexander, Ameeta Kumar, Logan Manikam & Richard Pinder (September 2020). Risk factors associated with knife-crime in United Kingdom among young people aged 10–24 years: A systematic review. BMC Public Health, vol. 20, no. 1451, pp. 1-19. https://link.springer.com/article/10.1186/s12889-020-09498-4
Samenvatting
Youth violence is an increasing public health issue within the UK and London in particular. This study collected information regarding risk factors from a wide range of sources, uniquely examining them within a UK setting. The review demonstrates the importance of stability for an adolescent during times of vulnerability with each risk factor eroding this sense of security. Although it is important to recognise not all adolescents with these risk factors will commit crimes or engage in gangs or violent behaviour, the identified risk factors can act as warning signs that captures young people before they become victims of violence. This provides essential evidence on which individuals are at high-risk, directing public health interventions to target those most vulnerable to effectively reduce youth violence.
Since 2013, the number of violent crimes and offences by sharp instruments have increased continually, following a previous decrease, with majority of cases occurring among young people and in London. There is limited understanding surrounding the drivers influencing this change in trends, with mostly American-based research identifying risk factors. The aim of this review is to identify and synthesise evidence from a range of literature to identify risk factors associated with weapon-related crime, for young people (aged 10–24 years) within the UK.
A search strategy was generated to conduct a systematic search of published and grey literature within four databases (EMBASE, Medline, PsycINFO, and OpenGrey), identifying papers within a UK-context. Abstracts and full texts were screened by two independent reviewers to assess eligibility for inclusion, namely study focus in line with the objectives of the review. Weight of Evidence approach was utilised to assess paper quality, resulting in inclusion of 16 papers. Thematic analysis was conducted for studies to identity and categorise risk factors according to the WHO ecological model.
No association was found between gender or ethnicity and youth violence, contrasting current understanding shown within media. Multiple research papers identified adverse childhood experiences and poor mental health as positively associated with youth and gang violence. It was suggested that community and societal risk factors, such as discrimination and economic inequality, were frequently linked to youth violence.
A small number of studies were included within the review as this is a growing field of research, which may have led to a constrained number of risk factors identified. Due to heterogeneity of studies, a meta-analysis could not be conducted. As many studies displayed positive results, publication bias may be present. Several risk factors were identified, with evidence currently heterogeneous with minimal high-quality studies. However, findings highlight key areas for future research, including the link between poor mental health and knife-crime, and the trajectory into gangs. Risk factors should help identify high-risk individuals, targeting them within mitigation strategies to prevent involvement within crime. This should contribute to efforts aimed at reducing the rising knife crime rates within UK.
Afsluitend
Ook bij dit onderwerp is er sprake van een zogenaamde ´varkenscyclus´ in het beleid en praktijk. Ruim tien jaar geleden was er ook een ware golf van aandacht voor het fenomeen van messencriminaliteit, zowel in het VK als in Nederland. Vaak blijkt dan jaren later dat het collectieve geheugen binnen ons ministerie en daarbuiten bijna geheel is verdwenen. We gaan weer opnieuw fris en ´nieuw´ beleid maken. Soms is dat noodzakelijk wanneer de context waarbinnen dat geweld plaats vindt beduidend is veranderd. Maar meestal kan er geleerd worden van eerdere ervaringen met de aanpak van het fenomeen. Bijgesloten onderzoeksynthese kan daarbij behulpzaam zijn, en ook kennisparel nummer 6 die ik eerder verzond. Maak daar vooral gebruik van bij de huidige aanpak van het zogenaamde fenomeen van ´messencriminaliteit´. Ook voor dit onderwerp zou moeten gelden dat de voorgestane aanpak ´evidence based´ is. Daar kunnen de meeste en beste resultaten van worden verwacht.