Inleiding en context
Dinsdagochtend 15 december 2020. Dat was uiteraard geen goed nieuws waar premier Rutte gisteravond mee naar buiten kwam. Maar goed nog even doorbijten allemaal, in ieder geval tot en met 19 januari 2021. Vanochtend een ´kennisparel´ over een bijzonder onderwerp, factoren die bepalend zijn voor huiselijk geweld bij asielzoekers en vluchtelingen. Zij vormen een categorie binnen de zogenaamde verborgen slachtofferpopulaties. Dat zijn groepen die niet bereikt worden met bijvoorbeeld de reguliere slachtofferenquêtes die onder een steekprof van de Nederlandse bevolking van 15 jaar en ouder worden uitgevoerd. Andere verborgen slachtofferpopulaties zijn bijvoorbeeld toeristen, illegalen, of mensen met een verstandelijke of fysieke beperking. Uit bijgesloten systematische review blijkt dat er vrij weinig bekend is over de omvang, achtergronden en ernst van vormen van huiselijk geweld onder asielzoekers en vluchtelingen.
Bij migranten in kwetsbare situaties kan door verschillende omstandigheden sprake zijn van een verhoogd risico op ontstaan en voortbestaan van huiselijk geweld:
- Onzeker verblijfsrecht kan mensen extra afhankelijk maken van partner of familie en kan mensen terughoudend maken om open te zijn naar instanties. Dit geldt extra voor mensen zonder verblijfsrecht.
- Economische en sociaal-maatschappelijke afhankelijkheid kan groot zijn als men financieel niet onafhankelijk is, laagopgeleid is en/of de taal niet spreekt.
- Culturele aspecten kunnen een rol spelen, bijvoorbeeld de man-vrouw verhoudingen en/of terughoudendheid om met problemen naar instanties te gaan, onbekendheid met instanties en/of schaamte over de situatie.
- Onbekendheid met het Nederlandse stelsel van zorg en welzijn.
- Migranten hebben veelal een beperkter netwerk en missen daardoor de beschermende factor die daarvan uit kan gaan.
De geïnteresseerde lezer wordt verder verwezen naar: https://www.huiselijkgeweld.nl/vormen/kwetsbare-migranten Maar nu naar de bijgesloten ´kennisparel´. Wat kunnen we daarvan leren?
Bron
El-Moslemany, Riyad, Lisa Mellon & Louise Tully (December 2020). Factors Associated With Intimate Partner Violence Perpetration and Victimization in Asylum Seeking and Refugee Populations: A Systematic Review. Trauma, Violence & Abuse, 11 December, pp. 1-13.
Samenvatting
Intimate partner violence (IPV) is a common and serious health and justice problem. Asylum seekers and refugees are generally vulnerable to violence and may be particularly vulnerable to IPV. The aim of this study is to identify factors associated with IPV perpetration and victimization in asylum seeking and refugee populations through a systematic review of the literature. PubMed, Web of Science, Scopus, Embase, Global Health, PsycINFO, Westlaw, and Social Science Research Network databases were searched. Quantitative studies were included according to a population, exposure, outcome framework. Studies were critically appraised with the Joanna Briggs Institute’s System for the Unified Management, Assessment and Review of Information tool and quality assessed according to the Grading of Recommendations, Assessment, Development, and Evaluations approach. Meta-analysis was not possible due to heterogeneity. A complex multitude of factors associated with IPV perpetration and victimization in asylum seeking and refugee populations was found. Narrative synthesis of 23 studies showed an inverse association between both perpetrator and victim education level and IPV. Relationship factors, legal status, and age were also important factors associated with IPV. The majority of studies had a cross-sectional design. Heterogeneity in definitions of IPV, sample, methods, statistical procedures, and outcomes was reported. Low education level is a consistent modifiable factor associated with IPV in asylum seeking and refugee populations. This work points to a testable intervention that stakeholders could trial to address the unjust and unhealthy problem of IPV. More and better quality research using standardized definitions, longitudinal design, and sensitive tools is needed in this area.
This study found that perpetrator and victim low education level is a factor associated with IPV perpetration and victimization in asylum seeking and refugee populations. However, there is a lack of high-quality studies in this area. We have little knowledge about factors associated with IPV perpetration and victimization in these populations. This review consolidated what is known in this area. Our findings were novel, as previous systematic reviews uncovered different main factors associated with IPV perpetration and victimization. In order to make progress in this area, more data and consistency in the literature are needed, with greater homogeneity regarding definitions of IPV, sample, methods, statistical procedures, and outcomes. Previous calls for consensus on definitions of IPV to enable scientific scrutiny of the concept are supported by the findings presented here. The factors associated with IPV perpetration and victimization highlighted could have implications for government and nongovernment organizations policies, clinical practice, advocacy, and future research. An intersectoral approach with actors from the health, education, and immigration or justice sectors is needed to address this insidious problem.
Afsluitend
Sinds 2015 komen meldingen over huiselijk geweld en kindermishandeling binnen bij Veilig Thuis-organisaties waar voorheen huiselijk geweld en kindermishandeling bij verschillende instanties gemeld moest worden. Deze verandering in regie had onder meer als doel de integrale aanpak op huiselijk geweld en kindermishandeling extra kracht bij te zetten. In de visie op de ketensamenwerking rondom huiselijk geweld en kindermishandeling wordt vaak ook verwezen naar de Multifocus-aanpak. Deze benadering kenmerkt zich door de systeemgerichtheid: geweld wordt gezien als een gevolg van interactiepatronen binnen het gezin. Om de ketenaanpak in deze situaties te realiseren moet het volstrekt helder zijn wie de eindverantwoordelijkheid draagt voor het hulpverleningsproces aan het gezin.
Bij vluchtelingen in de asielopvang blijkt deze eindverantwoordelijkheid moeilijker te duiden. Gemeenten en organisaties in de hulpverlening tasten regelmatig in het duister als het gaat om de veiligheid van deze groep, zeker gezien hun vaak complexe achtergrond en levensverhaal. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) heeft de wettelijke taak asielzoekers in de opvangcentra huisvesting te bieden en is daarmee verantwoordelijk voor hun veiligheid. Dat kan het COA echter niet alleen. Zij moeten samenwerken met ketenpartners in de hulpverlening op het gebied van huiselijk geweld en kindermishandeling. In dit verkennend onderzoek wordt ingegaan op de samenwerking tussen de asielopvangcentra en de ketenpartners in de bestaande hulpverlening voor huiselijk geweld: https://www.kis.nl/sites/default/files/bestanden/Publicaties/huiselijk-geweld-veiligheid-in-asielopvangcentra.pdf Kennis om van te leren en om gebruik van te maken lijkt mij.