Inleiding en context
Het wordt vandaag een prachtige zonnige dag, laat er vooral je humeur positief door beïnvloeden. Het is dinsdagochtend 30 maart 2021. Vanochtend een ´kennisparel´ over de gevolgen van dakloosheid en een onstabiele huisvesting op het risico van HIV en hepatitus C onder daklozen die drugs injecteren. Het is een wat specifiek onderwerp, maar wel relevant gezien de toename van het aantal daklozen in Nederland. Zo neemt het aantal daklozen de laatste jaren in omvang toe van 18.000 in 2009 naar ruim 39.000 in 2018: https://opendata.cbs.nl/statline/#/CBS/nl/dataset/80799ned/table?ts=1617010315716
De huidige problemen met het COVID-19 virus draagt ook bij aan een verdere stijging van het aantal daklozen in Nederland. De medische problematiek onder deze groep mensen laat ook een verdere stijging zien. Bijgesloten ´kennisparel´ geeft een systematisch overzicht van de gevolgen van dakloosheid op het terrein van HIV en hepatitus C. onder drugs injecterende personen. Geen vrolijk beeld blijkt uit deze recente studie.
Bron
Arum, Chiedozie, et al. (March 2021). Homelessness, unstable housing, and risk of HIV and hepatitis C virus acquisition among people who inject drugs: A systematic review and meta-analysis. Lancet Public Health, 26 March, pp. 1-15. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S246826672100013X
Summary
People who inject drugs (PWID) are at increased risk for HIV and hepatitis C virus (HCV) infection and also have high levels of homelessness and unstable housing. We assessed whether homelessness or unstable housing is associated with an increased risk of HIV or HCV acquisition among PWID compared with PWID who are not homeless or are stably housed.
To our knowledge, this is the first systematic review and meta-analysis on the effect of recent homelessness or unstable housing on risk of HIV and HCV acquisition among PWID compared with PWID who are not homeless or who are stably housed. Our study also builds on previously published evidence through collating and pooling unpublished estimates, obtained by contacting authors of all identified studies of PWID that reported a measure of HIV or HCV incidence but not on our outcomes of interest. This resulted in an additional 21 studies being included in our review, nearly tripling the overall number of estimates included. We found that recent homelessness or unstable housing (current, or past 1–12 months) was associated with an increased risk of HIV and HCV acquisition and these associations mostly persisted in sensitivity analyses.
Our review supports increasing evidence on the deleterious effect of housing instability on the health and social outcomes of PWID, specifically increased risk of HIV and HCV acquisition. Homeless and unstably housed PWID often face profound disadvantages and have multiple competing priorities. Therefore, a comprehensive approach that not only provides housing but also addresses many of the interlinked health and social concerns of this population is necessary to reduce HIV and HCV risk. Further research is needed to better understand how homelessness and unstable housing increases the risk of HIV and HCV acquisition, and what interventions could most effectively reduce this risk. This research would guide policies to help PWID attain and maintain housing stability.
Afsluitend
Op basis van de Nederlandse trendgegevens over daklozen kan geconcludeerd worden dat er sprake is van een stijgend probleem. Verwacht kan worden dat door de krapte op de huizenmarkt en de verslechterde economische situatie vanwege het COVID-19 virus het aantal daklozen in de toekomst nog meer zal toenemen. Voor beleidsmakers en praktijkwerkers is het dus zaak om kennis te nemen van effectieve interventies om het fenomeen van dakloosheid zoveel mogelijk te reduceren. Dat geldt ook voor de gevolgen voor de groep daklozen die drugs injecteren. Bijgesloten onderzoeksynthese geeft daar handvaten voor.