Inleiding en context
Beste mensen allemaal een goede en gezonde dag toegewenst op deze woensdag 19 mei 2021. Vandaag een ´kennisparel´ over de verschillende strafrechtelijke en niet-strafrechtelijke aanpakken voor 12- en 13-jarige misdrijfverdachten in Nederland. Ter informatie, Nederland kent een lange traditie om jonge kinderen en adolescenten zoveel mogelijk buiten het formele justitiële systeem te houden, dus een aanpak buiten het strafrecht om. Die traditie gaat ver terug.
Een leuk historisch weetje: Margot Andriessen was één van de grondleggers van de aanpak van jeugdige verdachten buiten het strafrecht om. Ze werd in 1970 wetenschappelijk onderzoeker en later universitair hoofddocent bij de vakgroep Criminologie in Groningen. Ze promoveerde in 1976 op ‘Kijken bij de Kinderpolitie’, waarvoor ze een paar jaar meeliep als rechercheur. Andriessen stichtte in Groningen een opvangcentrum voor jeugdige delinquenten (RBS 38). Daar werden jongeren naartoe gestuurd door de politie, zodat na een proces-verbaal meteen met een verbeteraanpak kon worden begonnen. Meerdere malen werd ze uitgenodigd in de Verenigde Staten college te geven en onderzoek te doen. In Nederland leidde haar aanpak tot herziening van het jeugdstrafrecht en de invoering van alternatieve straffen.
Later volgde in 1981 de eerste HALT maatregel in Rotterdam. Bij volwassenen werd in 1981 een aanvang gemaakt met het experiment dienstverlening, voor de minderjarigen volgde in 1983 het experiment met alternatieve sancties (dienstverlening en leerprojecten). Kortom: de toepassing van het strafrecht bij jeugdigen in Nederland wordt zuinig toegepast. Maar nu naar het bijgesloten rapport van vandaag. Naar mijn mening een prima onderzoek en een waardevolle nieuwe kennisbron. In hoofdstuk twee wordt een literatuuroverzicht gepresenteerd over de beschikbare aanpakken voor 12- en 13-jarige misdrijfverdachten. Er wordt besproken (1) welke interventiemogelijkheden instanties hebben bij deze doelgroep, niet-strafrechtelijk en strafrechtelijk en (2) hoe effectief deze aanpakken zijn. De methodiek achter de literatuurstudie wordt kort toegelicht in 2.1. Daarna worden de aanpakken afzonderlijk besproken (2.2). Eerst worden niet-strafrechtelijke aanpakken besproken, daarna komen straffen en maatregelen aan bod.
Bron
Kuppens, Jos, Hester de Boer & Henk Ferwerda (mei 2021). Misdrijven in de kinderschoenen: Een onderzoek naar de aanpak van 12- en 13-jarige misdrijfverdachten binnen en buiten het strafrecht. Arnhem: Bureau Beke, 174 pp.
https://www.wodc.nl/actueel/nieuws/2021/05/17/meer-kennis-nodig-over-de-aanpak-van-12–en-13-jarige-misdrijfverdachten en https://bureaubeke.nl/publicaties/misdrijven-in-kinderschoenen-2/
Summary
In 2017, the Council for the Application of Criminal Law and Youth Protection advised raising the minimum criminal age from 12 to 14 years (Council for the Application of Criminal Justice, 2017). The Minister for Legal Protection has indicated to the House of Representatives that the minimum criminal age will not be raised but that he is willing, if necessary, to invest further in tackling 12 and 13-year-olds outside criminal law. In most cases, the assumption was that cases of 12 and 13-year-old crime suspects are already dealt with outside criminal law. This study was carried out in response to the need at the Ministry of Justice and Security to gain more insight into the approach for this target group. The wish is translated into the following central research questions:
- What criminal and non-criminal approaches for 12- and 13-year-old crime suspects existed in 2017 and 2018, and how often was each approach chosen?
- Why was a particular approach chosen?
- What did the different approaches entail in practice?
- How effectively do the organizations involved believe that the various approaches were to prevent recidivism?
In 2017 and 2018, criminal cases involving 12 and 13-year-old crime suspects were mainly referred to Halt (41 per cent), dismissed (17 per cent) or reprimanded (12 per cent). More than two-thirds of the cases were settled outside criminal law. But much is still unknown about the approach and effectiveness. The literature review shows that only one approach is proven to be effective (family interventions), and a few approaches are promising (reprimand, mediation or recovery mediation and community service). Professionals who were interviewed for the study rate more approaches as promising or effective. They see a Halt intervention as the most effective approach, although research has not shown this, police officers in particular regarding a care report to Safe at Home as effective. The Public Prosecution Service (OM) and other organizations also find a summons or an OM session that lead to guidance by the juvenile probation service to be effective. This is also not apparent from literature research. The fine (police punishment order) is labelled ineffective by all professionals . New approaches, such as mediation in criminal cases or restorative mediation, are still rare in practice. volume_up content_copy share star_border
The research highlights the importance of parental involvement. Literature study shows that different forms of family interventions are effective. Respondents also see parental participation as an active ingredient. However, it remains somewhat unclear to the parties involved how this involvement should take shape within the various approaches. A regularly recurring comment from respondents is that it must be possible to offer customization for this target group. It is important that the role of the parents, any problematic family situation and other processes already initiated are included in the approach. Several cases presented to the professionals show that a more complex case strengthens the respondents’ desire for more customization. The researchers also discuss the importance of a preventive approach. Because in the Netherlands, it is not decided to raise the criminal age limit from 12 to 14 years, it is important to properly explore the possibilities of a preventive approach for this subgroup.
Afsluitend
Het is mooi dat Nederland een lange traditie heeft om jonge kinderen en adolescenten zo lang mogelijk buiten het strafrecht te houden. Natuurlijk kan dat soms niet anders om het strafrecht toe te passen, maar bij daadwerkelijke toepassing daarvan blijkt het in de regel een loopband te zijn naar een verdere criminele carrière. Vandaar ook dat in het buitenland steeds meer geëxperimenteerd wordt met alternatieve strafafdoeningen voor jeugdigen: https://prohic.nl/2020/04/16/16-april-2020-police%e2%80%90initiated-diversion-for-youth-to-prevent-future-delinquent-behavior-a-systematic-review/ Daarin wordt Nederland aangehaald als een voorbeeldig voorbeeld voor andere landen. Een mooi justitieel exportproduct zou ik zeggen.
