Inleiding en context
Beste mensen, het is vandaag maandag 12 juni 2023. Een bijna tropisch weekeinde ligt achter ons, daarom dit liedje: https://www.youtube.com/watch?v=bn5TNqjuHiU Vandaag als ‘’kennisparel’’ weer een politieonderwerp: Evidence-based policing (EBP). Het is één van mijn favoriete onderwerpen waarover ik inmiddels de afgelopen jaren meer dan 100 ‘’kennispareltjes’’ heb verstuurd. Die zijn allemaal netjes chronologisch bij elkaar gezet in een publicatie die vanaf hier is te downloaden: https://www.researchgate.net/publication/359236763_Politiekennisparels_2020-2023_Een_overzicht_van_op_evidentie_gebaseerd_politiewerk
Onlangs verscheen bij Politie & Wetenschap: https://www.politieenwetenschap.nl/ een bundel met zeven bijdragen van wetenschappers over ´evidence-based policing´. Mooi dacht ik, daar maak ik een ´kennisparel´ van. Bij nadere lezing van betreffende bundel begon ik toch wat te twijfelen. De auteur van het inleidende artikel, Jan Terpstra emeritus hoogleraar criminologie aan Radboud Universiteit Nijmegen, maakt het naar mijn mening wel erg bont door zijn bijdrage af te sluiten met de volgende conclusie:
´Wetenschappelijk onderzoek kan een belangrijke rol vervullen in de ontwikkeling en professionalisering van de politie. De invulling daarvan in de vorm van EBP is echter een dwaalspoor. Onderzoeksmethodisch berust EBP op een tunnelvisie. Inhoudelijk levert het weinig op. Het leidt tot een onaanvaardbare reductie van de complexiteit van politiewerk. De bijdrage die het levert aan verbetering van het politiewerk is gering. Het kan leiden tot ongewenste effecten voor zowel het politiewerk, als de relatie tussen politie en wetenschap(pers).
Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen en deze passage drie keer over lezen, maar het staat er toch echt. Kort gezegd is de conclusie (in mijn woorden) van emeritus hoogleraar Terpstra dat EBP een waardeloos concept is. Tja, dat is een conclusie die naar mijn mening niet aansluit op zijn hele betoog in het inleidende stuk.
De ´uitvinder´ van het concept EBP, Lawrence Sherman, zal daar zelf niet van wakker liggen want in oktober 2022 werd Sherman fulltime bevorderd tot Chief Scientific Office binnen de Metropolitan Police Service: https://www.cambridge-ebp.co.uk/professor-lawrence-w-sherman
Waarom stuur ik deze ´kennisparel´ dan op? Ik wil het graag aan de lezers zelf overlaten om een oordeel te vellen over het concept van EBP. Klopt de conclusie van Terpstra wel? Is EBP een te verwaarlozen concept? Is er daadwerkelijk sprake van een tunnelvisie bij zeer gerenommeerde onderzoekers die al jarenlang EBP beoordelen op de effecten? Ik laat het graag aan jullie lezers over. Ik geeft het toe, ik ben een aanhanger van EBP, maar geen gelovige. Uiteraard begrijp ik dat er naast EBP vele andere onderzoekmethoden binnen het politieveld moeten worden toegepast. Maar naar mijn mening is EBP een echte innovatie binnen het domein van politieonderzoek.
Het is ook effectief. Zo tonen meta-analyses van bijvoorbeeld Problem-Oriented Policing (POP) statistisch significante effecten aan. De gemiddelde effecten laten een vermindering van 33,8% in criminaliteit zien in de POP-behandelingsgebieden ten opzichte van de controlegebieden. Tevens is er geen bewijs van significante verplaatsing van criminaliteit als gevolg van POP dat tevens kosteneffectief is: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cl2.1089
Zo laat de zogenaamde Hot Spot Policing interventie opmerkelijke resultaten zien voor wat betreft de daling van criminaliteit in die gebieden waar deze interventie is toegepast. Van de 78 tests van politie hotspots bleken er 62 criminaliteit reducerende effecten op te leveren: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cl2.1089 Ten slotte blijkt dat zogenaamde Focussed Deterrence Stategies significant criminaliteit reduceren: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cl2.1051 Afijn genoeg bewijs dat EBP een effectief politieconcept blijkt te zijn, op naar de bijgesloten ´kennisparel´ van vandaag.
Bron
Terpstra, Jan & Renze Salet (Red.) (juni 2023). Evidence-based policing: Bouwstenen voor een debat in Nederland. Den Haag: Politie & Wetenschap, 205 pp. https://www.politieenwetenschap.nl/publicatie/bijzondere_publicaties/2023/evidence-based-policing-389
Summary
In recent years, an approach known internationally as Evidence-Based Policing (abbreviated to EBP) has gained prominence in the field of policing and police science in the Netherlands. Since the introduction of this EBP by Lawrence W. Sherman in the late 1990s, the number of studies under this heading has grown significantly, and interest in this approach has increased markedly, first in the US and later more widely in the Anglo-Saxon world. Meanwhile, the concept has gained an important place in international police science, as evidenced by the increasing flow of publications, especially in international academic journals in criminology and police science. Sherman, in particular, has contributed to the spread of views on EBP in numerous publications.
Initially, its influence in the Netherlands was limited. For a number of years, however, interest in EBP has also grown in the Netherlands and various initiatives have been taken under this heading, both within research and within the police. The core of EBP is that decisions about policing and policing should be made on the basis of the best scientific evidence available. It therefore not only sets requirements for ‘good’ police work, but also contains ideas about how to determine what ‘good’ police work is. The findings from the EBP study must then be laid down in protocols, after which it must be evaluated to what extent police officers adhere to them in their work and to what extent the intended effects are achieved in practice. With its emphasis on ‘hard’ scientific knowledge and its practical application in concrete interventions, EBP is strongly inspired by the trend in healthcare and medical research known as Evidence Based Medicine.
EBP has gained an important position in international police science. This body of thought, especially in the US and England/Wales, has greatly influenced thinking on the professionalisation and improvement of policing and on the relationship between policing and scientific research. Internationally, the debate on EBP has been raging among scientists for some time. Jan Terpstra and Renze Salet edited a discussion volume with perspectives on EBP to also stimulate discussion here. Starting point in the discussion volume is an essay by Jan Terpstra based on an extensive international literature review. The starting point here is that the term ‘EBP’ is also increasingly being used in the Netherlands. At the same time, it is often unclear what exactly is meant by it, and the user of the term does not seem to realise the limitations and fundamental problems associated with EBP sufficiently.
In his essay, he maps out what the term EBP means, its background, its views and principles, for instance, on research methods and what counts as ‘evidence’. In this way, he tries to counter existing confusion in this field. Furthermore, he critically analyses the problems and limitations associated with EBP. This critical reflection relates not only to EBP as a scientific approach and research methodology but also as a vision of police work, police professionalisation and the relationship between police and science. Five well-known (police) scientists were asked to respond to this essay and give their views on the points raised. These responses include the relationship between police and science.
Afsluitend
Jarenlang wordt er discussie gevoerd op welke wijze de allocatie van financiële middelen en de beschikbare expertise binnen de politieorganisatie het best kan worden ingezet. De Nederlandse politieorganisatie is één van de duurste korpsen ter wereld (Canada is trouwens kampioen). Dus de vraag is gerechtvaardigd of die investering daadwerkelijk effectief blijkt te zijn. Daar is onder andere het concept van EBP voor in het leven geroepen om die vraag te beantwoorden.
Maar niet alleen vanuit efficiency drift maar ook vanwege het simpele feit om slachtofferschap onder burgers en bedrijven te voorkomen. EBP is namelijk vooral een criminaliteitspreventief concept. Het doel is om inwoners en organisaties te beschermen tegen criminaliteit en ongewild crimineel slachtofferschap. En daar wringt zich de schoen bij de auteurs van bijgesloten ´kennisparel´, eigenlijk vinden zij die preventieve aanpak maar niks, ze wijzen het concept van EBP af. Jammer want het is natuurlijk de vraag wat 50 jaar politieonderzoek in Nederland heeft opgeleverd bij het vormgeven van effectieve politiezorg en de toepassing van effectieve interventies en strategieën om slachtofferschap te voorkomen. Misschien dat daar een overzichtsbundel van gemaakt kan worden onder redactie van de zelfde redacteuren van bijgesloten ´kennisparel´.
Ten slotte verwijs ik de geïnteresseerde lezers graag naar deze initiatieven op het terrein van EBP: https://nscr.nl/onderzoeksgebied/politieprogramma/ en https://www.springer.com/journal/41887 en https://www.college.police.uk/research/evidence-based-policing-EBP en https://www.college.police.uk/research/crime-reduction-toolkit en https://cebcp.org/ en als laatste: https://www.cambridge.org/core/books/future-of-evidencebased-policing/98CB194F84CA3A1F3F8027C5598EF531