Inleiding en context
Goede morgen beste mensen, het is vandaag maandag 23 oktober 2023. Ik begin met een toepasselijk liedje bij de ´kennisparel´ van vandaag: https://www.youtube.com/watch?v=JFqwdTPtxks Het langer volgen van onderwijs leidt tot minder criminaliteit. Een gunstig effect op de gezondheid is niet overtuigend bewezen. Dat blijkt uit de bijgesloten ´kennisparel´ van het Centraal Planbureau (CPB) naar de bredewelvaartseffecten van onderwijs dat op 19 oktober jl. is gepubliceerd.
Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap vroeg het CPB om onderzoek te doen naar de causale relaties tussen onderwijs en brede welvaart. Op twee aspecten van brede welvaart, te weten gezondheid en criminaliteit, was er kwalitatief voldoende wetenschappelijke literatuur beschikbaar om dit te bestuderen. De start voor het CPB-onderzoek is de observatie dat in veel landen mensen met een hoger opleidingsniveau vaak een betere gezondheid hebben en minder crimineel gedrag vertonen. De vraag is of het één het ander tot gevolg heeft. Een antwoord daarop kan helpen bij het maken van onderwijsbeleid.
Uit het literatuuronderzoek komt naar voren dat langer onderwijs gemiddeld genomen leidt tot minder criminaliteit. Daarvoor zijn verschillende verklaringen mogelijk. Onderwijs zorgt voor betere carrièrekansen, waardoor met crimineel gedrag minder te winnen en meer te verliezen valt. Ook kan onderwijs helpen om eigenschappen als geduld en toekomstgerichtheid te ontwikkelen. Verder kan onderwijs beïnvloeden met wie leerlingen omgaan en houdt het ze van de straat. Hoe groot de invloed van elk van deze verklaringen is, is nog onduidelijk.
Bron
Verbunt, Sabine, Rik Dillingh & Carlo de Vos (oktober 2023). Bredewelvaartseffecten van onderwijs. Den Haag: centraal Planbureau, 17 pp. https://www.cpb.nl/sites/default/files/omnidownload/CPB-Publicatie-Bredewelvaartseffecten-van-onderwijs.pdf
Summary
This publication reviews what is known in the economic literature about the causal relationships between education and two domains of broad welfare: crime and health. When analysing the broad welfare effects of education, the aim is to look beyond the financial-economic domain. For example, a higher level of education is also generally associated with better health and less crime. It might then seem obvious that higher educational attainment is the cause, and better health and lower crime are the effects. But other causal explanations are also possible. For example, there may be reverse causality: health problems or participation in criminal activities may cause reduced educational achievement. Third factors can also cause the correlation, for instance, when a person’s social environment influences educational and health choices. In practice, it is often difficult to prove whether a causal relationship exists. However, causal evidence is essential to understand better the effects of education and thus valuable in designing education policies.
The consensus in the literature is that, on average, more extended education leads to less crime. Several mechanisms may underlie this causal relationship. These mechanisms may also operate simultaneously. For instance, education can lead to better career opportunities, meaning there is less to gain and more to lose with criminal behaviour. Education can also help develop traits such as patience and future orientation. Moreover, education can influence who students interact with, both in the classroom and later in working life, which in turn can impact one’s participation in criminal activities. Finally, education can have preventive effects, especially by keeping adolescents (longer) in school – and thus ‘off the streets’. Although the causal effect of education on crime has been convincingly proven, the exact impact of each of these mechanisms remains unclear.
There is no absolute causal evidence that staying in education longer leads to better health. There appears to be less consensus in the literature than previously thought: the effects found vary widely between studies. One possible reason for this changed understanding is the increased use of causal research methods. Another reason is that publication bias has played a role. This means that studies that found a causal relationship were more likely to be published. Furthermore, recent review studies find that the causal effect of education on health depends heavily on context, such as specific time, place and population. Moreover, the third factor plays an important role. As a result, the possible causal effect of education on health is at least smaller than the strong association between the two suggests. To the extent that there is a causal effect of education on health, several underlying mechanisms are possible. For instance, education can impart useful knowledge and skills for healthier living, provide access to a social network that promotes healthy lifestyles and, through higher income, enable more spending on health.
The current way the causal effect of education is often examined does not give the full picture of the impact of education (policies) on broad welfare. For example, currently, the economic literature typically looks at a change in the compulsory education law, such as an increase in the compulsory education age, to estimate the causal effect of education. However, this concerns only one type of policy intervention, not revealing how the impact of staying in education longer varies across groups of students and different stages of educational careers. It also often does not address content or quality aspects of education. Research on other policy interventions, focusing, for instance, on curriculum changes, could contribute to a more complete picture of the broad welfare effects of education.
Afsluitend
Een mooie en relevante ´kennisparel´ waaruit maar eens blijkt dat beleid van departementen van buiten het ministerie van Justitie & Veiligheid van grote invloed kan zijn op de ontwikkelingen in criminaliteit en rechtshandhaving, in dit geval vanuit het onderwijsbeleid. Uit een recent verschenen systematische analyse van de beschikbare kennis over de relatie tussen schooluitval en delinquent gedrag blijkt na schorsing of schooluitval er inderdaad een negatieve cyclus in gang wordt gezet op delinquent gedrag en het significant vergroten van het risico van de betrokkenheid bij het formele justitiële strafrechtssysteem: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1359178920302226?via%3Dihub VS leerlingen die in de negende klas voor het eerst geschorst werden, behaalden uiteindelijk minder onderwijs en raakten meer betrokken bij het strafrechtsysteem dan vergelijkbare leerlingen die niet geschorst waren: 12 jaar na hun eerste schorsing hadden geschorste jongeren 30% meer kans om één keer gearresteerd te worden en 23% meer kans om in de gevangenis te hebben gezeten dan studenten die niet geschorst waren.
Ook in Nederland blijkt dat na de wijziging van de Leerplichtwet in 2007, waardoor leerlingen werden verplicht onderwijs te blijven volgen tot de leeftijd van 18 jaar, een gunstig effect heeft gehad op het terugdringen van jeugdcriminaliteit: https://www.researchgate.net/publication/314484605_Inleiding