Inleiding en context
Goede morgen allemaal op deze dinsdag 14 november 2023. Ik begin met een zonnig liedje om het grijze gevoel van een regenachtig Nederland wat te doen vergeten: https://www.youtube.com/watch?v=ubvYQxTXO3U Mooi hoor. Maar nu naar de realiteit van vandaag. En dat is er één waar jullie een nieuwe ´kennisparel´ ontvangen. Dit keer een systematisch overzicht over de effecten van de snelheid van responstijd door de politie. Decennia lang is snelle reactie op hulpvragen van het grote publiek of meldingen bij de politie een kernstrategie geweest voor politiediensten over de hele wereld.
Er zijn hier twee redenen voor aan te wijzen. Ten eerste is het een kerntaak van de politie om snel fysiek aanwezig te zijn wanneer inwoners directe hulp nodig hebben. Ten tweede, wanneer er sneller gereageerd wordt door de politie is de aanname dat er een grotere beschikbaarheid van getuigen is, meer arrestaties ter plaatse worden verricht, ophelderingspercentages toenemen, de tevredenheid bij slachtoffers toeneemt en een algemene ophoging van tevredenheid onder inwoners.
De politie responstijd is één van de belangrijkste prestatie-indicatoren binnen de politieorganisatie. Politiediensten over de hele wereld meten hun reactietijden en streven ernaar deze te verbeteren. Hoewel er een accumulatie aan kennis heeft plaats gevonden rond het onderwerp is tot nu toe nauwelijks systematisch onderzoek gedaan waarin gesynthetiseerde bevindingen worden besproken en geduid. Bijgesloten ´kennisparel´ heeft tot doel om deze kennislacune op te vullen. De volgende onderzoeksvragen zijn geformuleerd: 1) Waarvan zijn de empirisch geteste voorspellende variabelen betreffende de responstijd door de politie? 2) Welke conclusies kunnen worden getrokken over de richting, omvang en statistische significantie van de effecten hiervan? Op naar de ´kennisparel´ voor de antwoorden.
Bron
Verlaan, Tim & Stijn Ruiter (November 2023). Predictors of police response time: A scoping review. Crime Science, 7 November, pp. 1-23. https://crimesciencejournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/s40163-023-00194-3
Summary
As rapid response has been a key policing strategy for police departments around the globe, so has police response time been a key performance indicator. This scoping review maps and assesses the variables that predict police response time. This review considers empirical studies, written in English, that include quantitative data from which an association between the outcome variable police response time and any predictor can be observed or derived. This review provides both a narrative synthesis as well as what we termed a hybrid synthesis, a novel way of synthesizing a large quantitative dataset which is considered too rich for a mere narrative synthesis and yet does not allow for meta-analysis.
The search, screening and selection process yielded 39 studies, which presented 630 associations between 122 unique predictor variables and police response time. In order to present the results in a digestible way, we classified these into categories and subcategories. All methodological steps and the findings are made public: https://github.com/timverlaan/prt.
Most of the conclusion and discussion focuses on lessons learned and recommendations for future research, as it proved hard to draw any definitive conclusions on causal factors related to police response time. We recommend that future studies clearly describe mechanisms, focus on the components of police response time (reporting time, dispatch time, travel time—or a combination of these), attempt to standardize predictors and outcome variables, and we call for more research into reporting time. We conclude this review with a first attempt at deriving a causal model of police response time from the subcategories of predictor variables we observed in the empirical studies included in this review.
Afsluitend
Het blijkt duslastig om definitieve conclusies te trekken over causale factoren die verband houden met de responstijd van de politie. Dat is jammer, maar het is niet anders. De auteurs geven de suggestie mee om in toekomstige studies de mechanismen van de responstijd duidelijker beschrijven. Zie bijvoorbeeld deze recente studie: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0047235222001507?via%3Dihub
Hierbij is het zaak om zich concentreren op de componenten van de responstijd van de politie (meldtijd, verzendtijd, reistijd – of een combinatie hiervan). De auteurs sluiten het systematisch overzicht af met een eerste poging om een causaal model van de responstijd van de politie af te leiden uit de subcategorieën van voorspellende variabelen die ze hebben waargenomen in de empirische onderzoeken die in deze bijgesloten ´kennisparel´ zijn opgenomen.
Ten slotte, onderstaande box over het concept van ´heterdaadkracht´ maakte ik vijf jaar geleden. Naar mijn menig ook relevant in het kader van responstijden politie. Een belangrijke conclusie destijds was de volgende: ´Het verhogen van de meldingsbereidheid van burgers en bedrijfsleven kan beschouwd worden als een significante ambitie om heterdaadkracht te versterken. De politie moet zich dus niet exclusief richten op het eigen reactievermogen, maar ook op het ophogen van de meldingsbereidheid van burgers en bedrijven´.
Heterdaadkracht als beproefd effectief politieconcept
{Den Haag: Ministerie van Justitie & Veiligheid, DGRR, DRC, Jaap de Waard, 25 januari 2018}
De effectiviteit van de opsporing wordt in sterke mate bepaald door de snelheid waarmee opsporingsorganisaties reageren op strafbare feiten (Vidal & Kirchmaier, 2015). Uit Nederlands onderzoek is bekend dat 80 tot 90% van de bekend geworden verdachten op heterdaad of binnen drie uur na het begaan van een strafbaar feit zijn gepakt. Uit onderzoek van Soomeren en De Waard, 2004;Van Os et al., 2007; Dijk, et al., 2013;Duijneveld et al., 2013;Mehlbaum et al., 2013 naar voren dat:
85% van de verdachten wordt op heterdaad aangehouden, 15% wordt achteraf gepakt;
60% van de heterdaadaanhoudingen wordt door burgers geïnitieerd: bij de zogenaamde slachtoffermisdrijven is dit percentage 87%;
Slechts 35% van de burgers die ooggetuige van een misdrijf waren heeft het idee dat de politie direct iets met hun informatie zou doen: 65% moet daarvan overtuigd worden;
Slechts 38% van de ooggetuigen gelooft dat de politie onmiddellijk komt wanneer er gebeld wordt; 62% moet daarvan overtuigd worden;
Niet meer dat 1 op de 9 waargenomen misdrijven wordt binnen enkele minuten via het spoedkanaal (112) gemeld.
Het verhogen van de meldingsbereidheid van burgers en bedrijfsleven kan beschouwd worden als een significante ambitie om heterdaadkracht te versterken. De politie moet zich dus niet exclusief richten op het eigen reactievermogen, maar ook op het ophogen van de meldingsbereidheid van burgers en bedrijven.
Deze zogenaamde heterdaadkracht is dus elementair voor de effectiviteit van de opsporing. Ook internationaal is er sterk empirisch bewijs dat de snelheid van reageren op strafbare feiten (delicten) bijdraagt aan het ophelderen van die feiten. Het publiek speelt hierbij een elementaire rol. De hoofdconclusie uit een Engelstalige metaevaluatie (Jansson, 2005) is de volgende: ‘’The main factor determining whether an offender is apprehended at the scene is the length of time between the crime being committed and reported. Crimes that are reported in progress and responded to without a delay are associated with much higher chances of detection’’.
Bronnen
Dijk, Bram et al. (2013). Heterdaadkracht in twee Haagse pilotgebieden. Amsterdam: Reed Business. http://www.politieenwetenschap.nl/cache/files/58a6de6187020Heterdaadkracht_in_twee_Haagse_pilotgebieden.pdf
Duijneveld, I. et al. (2013). Heterdaadkracht organiseren. Apeldoorn: Politieacademie. http://www.consultancy.nl/nieuws/8127/aef-adviezen-voor-beter-organiseren-van-heterdaadkracht
Jansson, Krista (2005). Volume crime investigations: A review of the research literature.http://www.homeoffice.gov.uk/rds/pdfs05/rdsolr4405.pdf
Mehlbaum, S. et al. (2013). Heterdaadkrachtig!: Het vergroten van heterdaadkracht bij High Impact Crime. Amsterdam: Politie Amsterdam.
Soomeren, Paul en Jaap de Waard (2004). Tegenhouden als nieuw paradigma voor de politie? Amsterdam: DSP Groep. https://www.researchgate.net/publication/303307839_Tegenhouden_als_nieuw_paradigma_voor_de_politie
Van Os, P. et al. (2007). Meer heterdaadkracht: Aanhoudend in de buurt. Apeldoorn: Politieacademie. https://www.politieacademie.nl/kennisenonderzoek/kennis/mediatheek/PDF/42929%20(cover).pdf
Vidal, Jordi & Tom Kirchmaier (2015). The Effect of Police Response Time on Crime Detection.
http://personal.lse.ac.uk/blanesiv/DetectedResponse.pdf
Tot zover maar weer, blijf gezond, optimistisch en wees vooral aardig voor elkaar. Alleen zo gaan we echt solidair met elkaar om. Tot de volgende ´kennisparel´ die valt in de regel op maandag, dinsdag en donderdag in jullie mailbox.