Inleiding
Goede morgen beste mensen, het is vandaag maandag 24 juni 2024. Het was een prima zonnig weekeinde dus ik begin met een zonnige liedje om de stemming erin te houden: https://www.youtube.com/watch?v=EDb303T-B1w&list=PLhd47LmXIVi3Fmp2pYpN5-Hc14bhRW7SJ&index=26 Lekker. Maar nu naar de ´kennisparel´ van vandaag. Ik heb de afgelopen jaren flink wat pareltjes verzonden over het concept van op evidentie gebaseerd politiewerk. Dit chronologische overzicht geeft daar een mooi beeld van: https://www.researchgate.net/publication/359236763_Politiekennisparels_2020-2024_Een_overzicht_van_op_evidentie_gebaseerd_politiewerk
Effectief politieoptreden wordt gekenmerkt door een specifiek en geconcentreerde aanpak: selectie en focus zijn de belangrijkste kenmerken. Er bestaan geen handboeken of panklare recepten die aangeven wat wel of niet werkt bij de aanpak van criminaliteit. Wel is de laatste decennia steeds meer inzicht verkregen in welke richting gezocht moet worden om criminaliteit succesvol tegen te gaan. Kennis nemen van dergelijke inzichten is dan ook een must voor iedereen die betrokken is bij de preventie en reductie van criminaliteit en onveiligheid.
De belangrijkste les is dat een effectieve aanpak vooral een gerichte aanpak is. Gerichtheid ten eerste wat betreft het probleem dat aangepakt dient te worden. Anders gezegd, een beleid dat als doel heeft de algemene en ongerichte aanpak van de criminaliteit is bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Effectief beleid is gericht beleid. Van een globale of algemene aanpak (bijvoorbeeld: meer politie in de wijk) kunnen geen effecten verwacht worden. Gerichtheid kan betekenen dat soms met maar beperkte repressieve maatregelen een specifiek criminaliteitsprobleem wordt aangepakt zoals bij ‘’hotspot policing’’. Gerichtheid kan ook inhouden dat juist een scala aan preventieve en repressieve instrumenten wordt ingezet zoals bij een probleemgerichte aanpak. Bij een probleemgerichte aanpak is meestal niet één partij verantwoordelijk voor de uitvoering van maatregelen, maar is er sprake van samenwerking met andere relevante veiligheidspartners.
Bijgesloten ´kennisparel´ biedt een overzicht van drie basiselementen waaraan volgens de auteur een op evidentie gebaseerde politiezorg moet voldoen. Dit artikel herdefinieert op evidentie gebaseerd politiewerk als ‘een besluitvormingsproces dat het beste beschikbare bewijsmateriaal, professioneel oordeel en gemeenschapswaarden, en lokale voorkeuren en omstandigheden integreert´. Het artikel betoogt dat deze definitie dient om politiewerk duidelijker te positioneren als een op wetenschappelijk onderzoek gebaseerde, praktijkgerichte en gemeenschapsgerichte benadering van de politiepraktijk. Die verschillende elementen zijn van belang, niet alleen om de effectiviteit van politiemaatregelen te versterken, maar ook om de publieke legitimiteit ervan te verbeteren. Ten slotte schetst het artikel hoe de voorgestelde definitie – en de drie integrale elementen ervan – richting kunnen geven aan de toekomstige ontwikkeling van een op feiten gebaseerde politieagenda.
Bron
Klose, Stephan (June 2024). Re-defining evidence-based policing. Policing: A Journal of Policy and Practice, vol.18, June, pp. 1-7. https://academic.oup.com/policing/article/doi/10.1093/police/paad095/7513362
Summary
This article re-defines evidence-based policing as ‘a decision-making process which integrates the best available evidence, professional judgement and community values, preferences and circumstances’. The article argues that this definition serves to position evidence-based policing more clearly as a research-informed, practitioner-centred, and community-oriented approach to policing practice. It moreover advances links between evidence-based policing and related concepts—such as evidence-based medicine—which, in turn, promises to address misunderstandings in (and streamline) debates about evidence-based practice across disciplinary lines.
The article provides an in-depth discussion of each key element of its proposed three-pronged definition—best available evidence, professional judgement, and community values, preferences, and circumstances—through a review of ongoing discussions about evidence-based policing in the field of criminology and evolving discussions (and conceptualizations) of evidence-based practice across other disciplines. First, drawing on the provided definition of evidence-based policing, the article calls for further efforts to strengthen, synthesize, and communicate the best available evidence on policing programmes and practices.
Second, building on the promoted definition of evidence- based policing, the article calls for efforts to strengthen the professional judgement of practitioners. Such efforts may involve (but should not be limited to) research on—and the teaching of—(ways to attain and weave together) different types of expertise—such as craft knowledge, institutional knowledge, community knowledge, and research knowledge—which together can strengthen elements of professional judgement, including the competent identification and articulation of policing problems, the rigorous review of (evidence that supports) possible policing solutions, and the careful assessment and determination of the feasibility and appropriateness of concrete policing measures within local contexts.
Third, the article calls for efforts to strengthen the integration of community values, preferences, and circumstances into policing decisions. Such efforts, as noted above, are critical not only to strengthen the effectiveness of policing measures but also to improve their public legitimacy which, not least in view of heightened public scrutiny, has emerged as a central concern within the evidence-based policing community, and beyond. Finally, the article outlines how its proposed definition—and its three integral elements—can guide the future development of an evidence-based policing agenda.
Afsluitend
Het blijkt dat een aantal kenmerken een effectieve politiezorg bepaalt. Het gaat dan om een gerichte aanpak van (potentiële) daders, slachtoffers en plekken en pleegtijden. Verder is er sprake van een gericht beleid waarbij rekening wordt gehouden met de wensen en verwachtingen van inwoners en bedrijven. Ten slotte is een gedegen criminaliteitsanalyse een must. Het gaat daarbij om het bepalen van de aard en omvang van criminaliteit, een analyse van de oorzaken, mogelijke maatregelen en een analyse van de werkzaamheid hiervan.
Evidence Based Policing (EBP) is een werkwijze om politiewerk te verbeteren door besluitvorming te baseren op de best beschikbare kennis (‘evidence’) in plaats van beslissingen te nemen op basis van aannames, gewoontes of subjectieve indrukken. Graag verwijs ik de ´kennisparelontvangers´ op het bestaan van de Nederlandse tak van de Society of Evidence-based Policing: https://sebp.nl/ Het primaire doel van evidence-based policing is het verbeteren van de effectiviteit en efficiëntie van de politiepraktijk door strategieën toe te passen waarvan is aangetoond dat ze effectief zijn bv in het terugdringen van criminaliteit, het verbeteren van de openbare veiligheid en het opbouwen van vertrouwen bij de gemeenschap. Door gebruik te maken van wetenschappelijke inzichten en door interventies systematisch te evalueren wordt inzicht verkregen in wat werkt en wat niet. EBP richt zich op het politiewerk in de breedste zin van het woord. Dus niet alleen op onderwerpen zoals criminaliteitsbestrijding, preventie en hulpverlening, maar ook op leiderschap, human resources en management.
Ten slotte, de Nederlandse tak organiseert op 26 september a.s. de conferentie Evidence based policing in de praktijk. De gratis inschrijving voor die conferentie is nu geopend: https://sebp.nl/schrijf-je-nu-in-voor-het-ebp-congres-26-september-2024/ Naar mijn mening zeer de moeite waard om aan deel te nemen. Ik ben in ieder geval aanwezig.