Inleiding en context

Goede morgen allemaal op deze maandag 21 november 2022. Het is altijd even wennen aan een verse werkweek maar voor je het weet is de maandag weer voorbij. Vandaag weer een nieuwe ´kennisparel´ in jullie mailbox. Het betreft een systematisch overzicht naar slachtofferschap op de werkplek en in het bijzonder onder medisch personeel. Ook in Nederland is slachtofferschap van medisch personeel veroorzaakt door patiënten of relaties daarvan een fors probleem. Verleden week bijvoorbeeld verscheen een rapport over slachtofferschap van artsen uitgegeven door de artsenfederatie KNMG: https://www.knmg.nl/actualiteit-opinie/nieuws/nieuwsbericht/een-op-de-drie-artsen-heeft-te-maken-met-bedreiging.htm

Uit dat onderzoek van de KNMG blijkt dat artsen veelvuldig te maken krijgen met bedreiging en intimidatie. De cijfers zijn alarmerend. Ruim een derde van ondervraagde artsen heeft ervaring met bedreiging of intimidatie en een kwart van alle artsen heeft hier het afgelopen jaar mee te maken gehad. De bedreigingen variëren van online bedreigingen, verbale en fysieke agressie, tot intimidatie of bedreiging van het gezin van de dokters. De impact op artsen is groot. Agressie en intimidatie leveren stress op (54%) en bijna 20% ontwikkelt fysieke klachten. Daarbij komt dat 46% van de artsen zich minder vrij voelen in het werk. Een derde van de artsen zegt terughoudender te worden om informatie te delen in de (social) media, waarbij 10% van de artsen zelfs helemaal stopt met social media. Dat is een kwalijke zaak.

Bedreiging van artsen vormt een reëel risico voor uitval en zelfs stoppen met het beroep van artsen. Een veilig werkklimaat is een belangrijke voorwaarde voor artsen (en andere hulpverleners) om te blijven werken in de sector zorg en welzijn. Opvallend is dat slecht 6% van de artsen aangifte doet, terwijl 27% te maken heeft gehad met fysieke agressie en 11% zelfs met doodsbedreigingen. De reden dat artsen hiervan geen melding maken of aangifte doen is dat zij het bij het werk vinden horen (23%) of denken dat het geen zin heeft, omdat er niets mee wordt gedaan (40%).

De KNMG deed ook publieksonderzoek. Het overgrote deel van het publiek steunt de arts. Van de bevraagde groep geeft 82% aan het zorgwekkend te vinden dat artsen worden bedreigd en 56% vindt dat artsen aangifte moeten doen. Ook vindt 72% dat artsen zich moeten inzetten om desinformatie te bestrijden. De stem van artsen in het publieke debat is dus belangrijk. Wat valt daar nu allemaal aan te doen? Bijgesloten ´kennisparel´ geeft daar een antwoord op. Verder verwijs ik de lezers naar ´kennisparels´ nummer 14;326;407 en 414 voor meer kennis over slachtofferschap van werknemers binnen de gezondheidszorg die zijn te downloaden vanaf: https://prohic.nl/de-parels-van-jaap-de-waard/ of voor slachtofferschap van medewerkers met een publieke taak zie: https://www.researchgate.net/publication/359768909_Slachtofferschap_van_werknemers_met_een_publieke_taak_Observaties_en_suggesties

Bron

Fricke, Julie, Shazia Mehmood Siddique, Caryn Douma, Alicia Ladak, & Christian N. Burchill (November 2022). Workplace Violence in Healthcare Settings: A Scoping Review of Guidelines and Systematic Reviews. Trauma, Violence, & Abuse, 6 November, pp. 1-21. https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/15248380221126476

Samenvatting

Workplace violence in healthcare settings is alarmingly common and represents significant financial and human cost. The aim of this scoping review was to identify and summarize evidence on strategies to prevent and/or manage workplace violence in healthcare settings. Searches were limited to evidence-based clinical practice guidelines and systematic reviews published between 2015 and 2021. Multiple databases were searched and screened. Quality of the included guidelines and reviews was also assessed. Three guidelines and 33 systematic reviews were included. Both the Occupational Safety and Health Administration 2015 and Registered Nurses’ Association of Ontario 2019 guidelines provided useful recommendations for building a comprehensive prevention program.

Evidence-based risk assessment, prevention and management, and education and training are all central components. Regular reassessment and adjustment is required. Included reviews (n = 33) were grouped into five main categories: violence toward nurses (n = 10); violence toward healthcare workers in general (n = 8); violence in the emergency department (n = 5); violence related to mental health (n = 5); and measurement related to workplace violence (n = 5). Multicomponent interventions were often more effective than those applied in isolation. We found consistent support for certain strategies including education and training, post-incident debriefing, multidisciplinary rapid response teams, and environmental modifications; however, the strength of evidence and certainty of conclusions were limited across reviews. This scoping review found that strong leadership that cultivates and enforces a culture of inclusivity, support, and respect is a prerequisite for a successful workplace violence prevention program. Rigorous comparative effectiveness research testing interventions are needed.

Afsluitend

Agressie en geweld tegen medewerkers binnen de gezondheidszorg is ingrijpend voor het slachtoffer, familie en collega’s. Bovendien ondermijnt deze vorm van agressie het functioneren van de overheid. Een bijzondere risicogroep vormt het personeel dat in ziekenhuizen en in het bijzonder op eerste hulpposten werkt. Maar ook artsen lopen grote risico´s. Zij hebben regelmatig te maken met agressief gedrag van (begeleiders van) patiënten op hun spoedeisende hulp en dokterspraktijken. Een belachelijke situatie waaraan natuurlijk een einde moet komen. Hopelijk biedt bijgesloten ´kennisparel´ daartoe de nodige kennis en aanknopingspunten.