Inleiding en context
Goede morgen beste collega´s het is alweer donderdag 29 april 2021, de tijd vliegt voorbij, ook in deze COVID-19 periode. Best wel vreemd want de uren, dagen, weken en maanden achter de ´loerpijp´ (slang voor computerbeeldscherm) gaan gestaag voorbij. Af en toe kan ik ontsnappen uit mijn thuiswerkkantoorplek om een collega live te ontmoeten of een afspraak elders te regelen. Dat waardeer je dan optimaal en de hoop is om binnenkort in ieder geval weer deels naar kantoor te kunnen gaan. In dit geval is dat mijn werkplek aan de Turfmarkt in Den Haag waar het ministerie van Justitie & Veiligheid is gevestigd. Wie nu naar buiten kijkt kan wat mistroostig worden door de donkere lucht en de regen. Daarom een prachtig nummer waarin de zomer de hoofdrol speelt: https://www.youtube.com/watch?v=9pQMb2niOO8 Maar nu naar de inhoud van bijgesloten ´kennisparel´.
Vandaag een ´kennisparel´ over de effecten van proactieve psychosociale interventies om stress bij werknemers met een publieke functie te voorkomen en te reduceren. Onlangs (7 april jl.), stuurde ik nog een mooi samenvattend overzicht van slachtofferschap van werknemers met een publieke taak, in het bijzonder die werknemers die onder de beleidsverantwoordelijkheid vallen van het Ministerie van Justitie & Veiligheid: https://prohic.nl/2021/04/07/194-7-april-2021-agressie-en-geweld-in-het-veiligheidsveld-literatuurstudie-naar-agressie-en-geweld-jegens-beroepsgroepen-werkend-onder-beleidsverantwoordelijkheid-van-het-ministerie-van-justitie/ Op basis van deze ´kennisparel´ kreeg ik een aantal vragen uit de praktijk en beleid of er nog meer systematic reviews beschikbaar zijn over dit onderwerp. En ja, ik heb er één gevonden die gisteren vers van de pers is gepubliceerd. Dus aan het einde van de middag nog even deze ´kennisparel´ er uit geperst. Je moet toch aan de vraag voldoen, ook waar het recente wetenschappelijke inzichten betreft. Wat kunnen we leren van deze systematic review?
Bron
Di Nota, Paula M., Anees Bahji, Dianne Groll, R. Nicholas Carleton & Gregory S. Anderson (April 2021). Proactive psychological programs designed to mitigate posttraumatic stress injuries among at-risk workers: A systematic review and meta-analysis. Systematic Reviews, Vol. 10, no. 126, pp. 1-21. https://systematicreviewsjournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/s13643-021-01677-7
Samenvatting
Background: Public safety personnel and frontline healthcare professionals are at increased risk of exposure to potentially psychologically traumatic events (PPTE) and developing posttraumatic stress injuries (PTSI, e.g., depression, anxiety) by the nature of their work. PTSI are also linked to increased absenteeism, suicidality, and performance decrements, which compromise occupational and public health and safety in trauma-exposed workers. Evidence is lacking regarding the effectiveness of “prevention” programs designed to mitigate PTSI proactively. The purpose of this review is to measure the effectiveness of proactive PTSI mitigation programs among occupational groups exposed to PPTE on measures of PTSI symptoms, absenteeism, and psychological wellness.
Methods: Five electronic databases were searched per PRISMA guidelines for English or French peer-reviewed studies from 2008 to 2019 evaluating PTSI and psychological wellness in adults exposed to occupational PPTE. The risk of bias was assessed using the Newcastle-Ottawa Scale. Results: We identified 42 studies evaluating 3182 public safety and frontline healthcare professionals, PPTE-exposed educational staff, and miners. Significant overlap was found across program themes that included mindfulness, psychoeducation, resilience promotion, and stress management strategies. Post-program effect sizes were small (SMD < 0.5) to moderate (SMD < 0.8) for reductions in PTSI symptoms and for promoting measures of well-being as indicated by a meta-analysis on 36 studies. There was no evidence for significant reductions in substance use, absenteeism, or biomarkers of distress except for heart rate. Subgroup analyses indicated that multimodal programs effectively improved general psychological health, while resilience programs improved measures of depression, burnout, coping, and resilience. Effect sizes for resilience, depression, and general psychological health improvements were greatest immediately or 1-month post-training, while improvements in PTSD symptoms and coping were larger at longer follow-up. Studies were of moderate quality and risk of bias.
Conclusions: The current results showcase modest evidence for time-limited reductions in PTSI following participation in holistic programs that promote resilience, stress, and emotion regulation among at-risk workers. Implications for organizational implementation of proactive PTSI mitigation programs and areas of future research are discussed.
Afsluitend
Misschien een wat tegenvallend resultaat, maar toch een niet te verwaarlozen effect van interventies op posttraumatische stress bij werknemers met een publieke taak. Vooral tijdens de huidige wereldwijde pandemie van het coronavirus is er dringend behoefte aan het identificeren van effectieve interventies om slachtofferschap en beroepsstress onder werknemers met een publieke taak te voorkomen of te reduceren. De bestaande literatuur die door de bijgesloten systematische literatuurstudie is geïdentificeerd, duidt op een grote variatie in de steekproef van beroepspopulaties, geïmplementeerde programma´s en gemeten uitkomstvariabelen. Heterogeniteit tussen de onderzoeken verhindert het identificeren van een ´one size fits all oplossing´. Die bestaat dan hoogstwaarschijnlijk ook niet.
Desalniettemin is er enig beschikbaar bewijs over de effectiviteit van interventies bij het verminderen van specifieke PTSI-symptomen. Op basis van de bijgesloten resultaten lijken veerkrachtbevordering en multimodale programma’s die een verscheidenheid aan therapeutische en vaardigheidsopbouwende benaderingen combineren een bescheiden in de tijd beperkte vermindering van de symptomen van algemene psychologische gezondheid, depressie, burn-out, stress, PTSS en angst op te leveren. Dat geldt eveneens voor het bevorderen van welzijn, adaptieve coping en veerkracht. De huidige resultaten bieden zowel professionals, belanghebbenden en beleidsmakers tal van opties voor het ontwikkelen van innovatieve oplossingen voor het bevorderen van de geestelijke gezondheid die zijn toegesneden op de unieke beroepsuitdagingen waarmee die werknemers worden geconfronteerd en die dienen om de volksgezondheid en veiligheid voor hen te garanderen en te beschermen.
