Inleiding en context
Iedereen een hele fijne nieuwe werkweek toegewenst op deze maandagmorgen 7 juni 2021. Na een heerlijk weekeinde staat bij de meeste mensen weer de stand van de werkmodus. Tja, de kachel moet roken, de koelkast gevuld en de huur of hypotheek moet worden voldaan. Maar nu naar de bijgesloten ´kennisparel´ van vandaag. Het betreft een systematische beschrijving van de effectiviteit van Oosterse vechtsporten om geweld en agressie tegen te gaan. Een aantal jaren geleden publiceerden Nederlandse onderzoekers een systematisch overzicht over de effecten van deelname aan sport in het algemeen en het voorkomen van jeugdcriminaliteit: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4783457/ Voor de liefhebber heb ik deze studie bijgesloten.
Daaruit kwam naar voren dat deelname aan sportactiviteiten onder jongeren populair is en wordt het onder jongeren vaak aangemoedigd. Veel psychosociale gezondheidswinst bij jongeren wordt toegeschreven aan sportdeelname, maar in hoeverre deze positieve invloed geldt voor jeugdcriminaliteit is zowel theoretisch als empirisch nog niet duidelijk. Er is veel controverse over de vraag of sportdeelname moet worden gezien als een beschermende of een risicofactor voor de ontwikkeling van jeugdcriminaliteit. Een multi-level meta-analyse van 51 gepubliceerde en ongepubliceerde studies, met 48 onafhankelijke steekproeven met 431 effectgroottes en N = 132.366 adolescenten, werd uitgevoerd om de relatie tussen sportdeelname en jeugdcriminaliteit en mogelijke modererende factoren van deze associatie te onderzoeken. De resultaten toonden aan dat er geen algemeen significant verband is tussen sportdeelname en jeugdcriminaliteit, wat erop wijst dat adolescente sporters niet meer of minder delinquent zijn dan niet-sporters. Maar welk effect heeft deelname aan Oosterse vechtsporten op het voorkomen van delinquent gedrag?
Bron
Lafuente, Jorge Carlos, Marta Zubiaur & Carlos Gutierrez-Garcia (June 2021). Effects of martial arts and combat sports training on anger and aggression: A systematic review. Aggression and Violent Behavior, vol. 58, May-June, pp. 1-11.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1359178921000653
Samenvatting
Martial Arts and Combat Sports (MA&CS) are the subject of a dispute. On the one hand, they have been considered an ideal means to acquire emotional self-control. On the other hand, they have been considered aggressive practices which may promote violent behaviors. The current systematic review aims to analyze the evidence of the effects of MA&CS participation in anger and aggression, and the quality of this evidence. The review was conducted according to the PRISMA-P protocol. The studied variables were study type and aims, sample, interventions and procedures, measurements and outcomes. Nine studies (three cohort studies and six randomized controlled trials) were selected for inclusion. The following results should be viewed with much caution, as the volume of studies and the methodological quality of most of them is not optimal. Training in traditional martial arts seems to be an effective means to lower levels of anger and aggression. Regarding the age of subjects, there is a predisposition to reduce anger in the adult population. In addition, young subjects with violent or behavioral problems show a positive response to working with martial arts.
The results obtained in the review indicate a relationship between traditional martial arts and anger reduction. All studies that had positive effects had used an intervention based on traditional martial arts. In two of the three studies in which taichi was the MA used, positive effects were obtained. In addition, young subjects with violent or behavioral problems show a positive response to working with martial arts. In any case, these results should be viewed with much caution, as the volume of studies and the methodological quality of most of them is not optimal. Further research on the topic should pay special attention to methodological design and the control of variables that literature has found relevant such as coach style. However, the available evidence, overall, shows no relationship between MA&CS practice and anger and aggression levels.
Afsluitend
Training in traditionele Oosterse vechtsporten lijkt een (bescheiden) effectief middel te zijn om woede en agressie te verminderen. De resultaten uit de bijgesloten review wijzen op een beperkt verband tussen traditionele vechtsporten en het verminderen van woede en agressie. Daarnaast reageren jonge proefpersonen met gewelds- of gedragsproblemen positief op het beoefenen van vechtsporten. In ieder geval moeten deze resultaten met grote voorzichtigheid worden bekeken, aangezien het aantal studies en de methodologische kwaliteit van de meeste niet optimaal is. O ja deze is in het kader van het onderwerp van vandaag ook wel leuk: https://www.youtube.com/watch?v=bmfudW7rbG0
Ten slotte wil ik de geïnteresseerde lezers verwijzen naar een prima rapport waarin de effecten van deelname aan sportactiviteiten in (jeugd)gevangenissen wordt beschreven: https://www.gov.uk/government/publications/a-sporting-chance-an-independent-review-of-sport-in-justice
