Inleiding en context

Maandagochtend 3 augustus 2020, een nieuwe week en maand dat wordt weer even wennen na zo´n zomers weekeinde. Misschien dat deze klassieker daarbij kan helpen: https://www.youtube.com/watch?v=zs8ZNa73OS4 Geweldige opname uit 1966! Maar nu naar de ´kennisparel´ van vanochtend. In dit geval een mooi overzicht over de relatie tussen de politie en allochtone bevolkingsgroepen. In feite is de politie voor een groot gedeelte voor de effectiviteit van het werk afhankelijk van de bereidwilligheid onder de bevolking om aangifte te doen, als getuige te functioneren, bereidwilligheid tot samenwerking en om tips te geven. Vertrouwen en een geloof in een rechtvaardig optreden van de politie zijn belangrijke factoren die de relatie tussen politie en de bevolking bepaald. In Nederland zit dat wel redelijk goed. Wanneer we naar de tevredenheid onder de Nederlandse bevolking over de politie kijken dan zien we het volgende beeld.

In de periode 2005–2019 is de tevredenheid over het contact met de politie in de gemeente en over het functioneren van de politie in de buurt gestegen. Vooral de laatste jaren is de waardering voor beiden gegroeid: https://www.cbs.nl/nl-nl/publicatie/2020/10/veiligheidsmonitor-2019

Dat ziet er dus wel goed uit. In de VS is de situatie geheel anders. Daar is vaak spraken van een groot wantrouwen tussen publiek en politie, dat geldt vooral voor minderheidsgroepen. Uiteraard speelt dat ook in Nederlandse wijken, maar minder extreem. Bijgesloten ´kennisparel´ laat zien dat er voor het politiewerk alles aan gelegen is om ook het vertrouwen van minderheidsgroepen te krijgen.

Bron

Braga, Anthony A., Rod K. Brunson, & Kevin M. Drakulich (July 2019). Place, and Effective Policing. Annual Review of Sociology, vol. 45, pp. 535-555.

Samenvatting

The police need public support and cooperation to be effective in controlling crime and holding offenders accountable. In many disadvantaged communities of color, poor relationships between the police and residents undermine effective policing. Weak police–minority community relationships are rooted in a long history of discriminatory practices and contemporary proactive policing strategies that are overly aggressive and associated with racial disparities. There are no simple solutions to address the complex rift between the police and the minority communities that they serve. The available evidence suggests that there are policies and practices that could improve police–minority community relations and enhance police effectiveness. Police departments should conduct more sophisticated analysis of crime problems to ensure that crime-control programs are not indiscriminate and unfocused, engage residents in their crime reduction efforts by revitalizing community policing, ensure procedurally just police contacts with citizens, and implement problem-solving strategies to prevent crimes beyond surveillance and enforcement actions.

The policing paradox—that impoverished communities of color feel simultaneously over- and underpoliced—has and continues to produce tragic consequences. The central tragedy is that these communities that are subject to the most aggressive and harmful policing strategies, and who have the least confidence in the police, are also the most dependent on their services. Despite high levels of legal cynicism and estrangement, residents of racially isolated and disadvantaged places continue to call the police to seek help. This is true even when these calls expose partners and children to potentially harmful police contact, and in fact, calls appear to increase as neighborhoods experience greater levels of racial isolation, incarceration, and economic stressors. This overreliance on the police in the absence of alternative strategies highlights the moral imperative to better serve and protect the nation’s most vulnerable populations.

Afsluitend

Verleden jaar verscheen het rapport De politieaanpak van etnisch profileren in Amsterdam: https://bureaubeke.nl/publicaties/de-politieaanpak-van-etnisch-profileren-in-amsterdam/

Te vaak nog worden ervaringen gehoord en gezien van mensen die zonder objectieve rechtvaardiging worden staande gehouden door de politie. Op basis van dit onderzoek blijkt dat de politie Amsterdam als eerste grote politie-eenheid erkent dat etnisch profileren in meer of mindere mate voorkomt en dat dit in strijd is met de wet en met opvattingen over goed politiewerk. Bijgesloten ´kennisparel´ en bovengenoemd rapport bieden handvaten om de verhouding tussen politie en allochtone bevolkingsgroepen positief te beïnvloeden, lessen om van te leren.