Inleiding en context
Vrijdag 26 juni 2020, het weekeinde ligt weer op de loer. Vandaag treffen jullie een systematisch overzicht aan van de kennis over zogenaamde ´omstanderprogramma´s, in dit geval bij seksueel geweld tussen adolescenten en studenten. Over omstanderschap bij het zien van (gewelds)criminaliteit tegen personen is veel onderzoek gedaan. Waarom interveniëren sommige omstanders wel, en andere niet? Eén van de meest spraakmakende gevallen waarbij omstanders niet ingrepen was de moord op Kitty Genovese.
De moord op Kitty Genovese op 13 maart 1964 was een geruchtmakend misdrijf dat plaatsvond in New York. De moord kreeg veel aandacht, omdat 38 mensen de moord op één of andere manier in de gaten gehad zouden hebben, zonder de politie te bellen: https://www.history.com/topics/crime/kitty-genovese De omstandigheden van de moord leidden tot een belangrijke ontdekking in de sociale psychologie, namelijk het zogenaamde omstandereffect, Kitty Genovese-effect of ook omstanders-dilemma. Sociaalpsychologisch onderzoek toonde later aan dat mensen in een groep minder geneigd zijn hulp te bieden, omdat ze ervan uitgaan dat iemand anders dat zal doen. Het effect komt overigens vaker voor in de grote steden, waar men elkaar in het algemeen niet goed kent en minder risico’s voor een ander wil of durft te nemen. Er werd dus gesteld dat ook de buurtbewoners hadden gedacht dat iemand anders wel de politie zou bellen of hulp zou bieden aangezien er zoveel getuigen waren en dat de buurtbewoners zich liever afzijdig hielden om te voorkomen dat ze zelf in de problemen zouden raken. Men concludeerde dat wanneer elk van de buurtbewoners alleen zou zijn geweest en de aanval had gezien of gehoord, zij eerder tot actie over zouden zijn gegaan. De moord enorme invloed gehad op de sociale psychologie, er zijn vele experimenten uitgevoerd om te beoordelen of en wanneer met ingrijpt bij het zien van (gewelds)criminaliteit tegen personen. Vandaag dus een specifiek systematisch overzicht waar het omstanderschap betreft bij seksueel geweld tussen adolescenten en studenten.
Bron
Hensman Kettrey, Heather, Robert A. Marx & Emily E. Tanner-Smith (2019). Effects of bystander programs on the prevention of sexual assault among adolescents and college students: A systematic review. Campbell Systematic Reviews, vol. 15, nos. 1-2, pp. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.4073/csr.2019.1
Samenvatting
Sexual assault is a significant problem among adolescents and college students across the world. One promising strategy for preventing these assaults is the implementation of bystander sexual assault prevention programs, which encourage young people to intervene when witnessing incidents or warning signs of sexual assault. This review examines the effects bystander programs have on knowledge and attitudes concerning sexual assault and bystander behavior, bystander intervention when witnessing sexual assault or its warning signs, and participants’ rates of perpetration of sexual assault.
This Campbell systematic review examines the effects of bystander programs on knowledge and attitudes concerning sexual assault and bystander intervention, bystander intervention when witnessing sexual assault or its warning signs, and the perpetration of sexual assault. The review summarizes evidence from 27 high‐quality studies, including 21 randomized controlled trials.
This review includes studies that evaluate the effects of bystander programs for young people on (a) knowledge and attitudes concerning sexual assault and bystander intervention, (b) bystander intervention behavior when witnessing sexual assault or its warning signs, and (c) perpetration of sexual assault. Twenty‐seven studies met the inclusion criteria. These included studies span the period from 1997 to 2017 and were primarily conducted in the USA (one study was conducted in Canada and one in India). Twenty‐one studies were randomized controlled trials and six were high quality quasi‐experimental studies.
Bystander programs have an effect on knowledge and attitudes for some outcomes. The most pronounced beneficial effects are on rape myth acceptance and bystander efficacy outcomes. There are also delayed effects (i.e., 1 to 4 months after the intervention) on taking responsibility for intervening/acting, knowing strategies for intervening, and intentions to intervene outcomes. There is little or no evidence of effects on gender attitudes, victim empathy, date rape attitudes, and on noticing sexual assault outcomes. Bystander programs have a beneficial effect on bystander intervention. There is no evidence that bystander programs have an effect on participants’ rates of sexual assault perpetration.
The United States 2013 Campus Sexual Violence Elimination (SaVE) Act requires postsecondary educational institutions participating in Title IX financial aid programs to provide incoming college students with sexual violence prevention programming that includes a component on bystander intervention. Bystander programs have a significant effect on bystander intervention. But there is no evidence that these programs have an effect on rates of sexual assault perpetration. This suggests that bystander programs may be appropriate for targeting the behavior of potential bystanders but may not be appropriate for targeting the behavior of potential perpetrators. Beneficial effects of bystander programs on bystander intervention were diminished by 6 months post‐intervention. Thus, booster sessions may be needed to yield any sustained effects.
There are still important questions worth further exploration. Namely, more research is needed to investigate the underlying causal mechanisms of program effects on bystander behavior (e.g., to model relationships between specific knowledge/attitude effects and bystander intervention effects), and to identify the most effective types of bystander programs (e.g., using randomized controlled trials to compare the effects of two alternate program models). Additionally, more research is needed in contexts outside of the USA so that researchers can better understand the role of bystander programs across the world.
Afsluitend
Omstanders kunnen een belangrijke rol spelen bij het voorkomen van misdrijven zoals verkrachting, beroving of inbraak. Zo is er voldoende bewijs voorhanden om vast te stellen dat de al of niet aanwezigheid van omstanders een belangrijke variabele is bij het slagen van het opsporingsonderzoek en bij het vinden van de daders en dat hun aanwezigheid als getuige van invloed is op de aangiftebereidheid van het slachtoffer. Maar ook op een andere, meer directe, manier kunnen ze ertoe bijdragen dat bepaalde misdrijven voorkomen worden. Men kan hierbij denken aan het rechtstreeks ingrijpen of het waarschuwen van de politie. Uit het beschikbare onderzoek blijkt dat er vier soorten reacties van omstanders op misdrijven zijn af te leiden: a) non interventie; b) indirecte interventie; c) directe interventie en d) spontane eigenrichting of vigilantisme. Uit de bijgesloten onderzoeksynthese blijkt dat preventieprogramma´s gericht op omstanderschap bij het voorkomen van seksueel geweld effectief zijn. Een belangrijk gegeven lijkt mij bij het vormgeven van de preventie van seksueel geweld, in dit geval tussen adolescenten en studenten.
