Inleiding en context
Het is alweer vrijdag de 12e november 2021. Maak er allemaal een mooie laatste dag van de week van. Ik heb vandaag een vrije dag genomen om lekker in de keuken te gaan koken. Lekker Mexicaans koken voor de visite die zaterdag over de vloer komt. Maar eerst nog een verse ´kennisparel´ in jullie mailbox. Een prima zeer recent systematisch overzicht over de effecten van deelname aan sport op het voorkomen van criminaliteit en / of recidive. Een criminaliteitspreventieve maatregel dus gericht op (potentiële) daders.
Specifieke sportprogramma’s gericht op een positieve ontwikkeling van jongeren en het voorkomen van criminaliteit worden vaak uitgevoerd, ook in Nederland. Ze worden vooral gebruikt in de context van preventieprogramma’s tegen jeugdcriminaliteit aangezien ze een belangrijk onderdeel vormen in het leven van jongeren en een grote aantrekkingskracht hebben op die jongeren. Ook zijn sportprogramma’s vaak relatief goedkoop en eenvoudig uit te voeren en daardoor breed toegankelijk. Bovendien heeft onderzoek naar criminele loopbanen aangetoond dat er een toename is van delinquent en antisociaal gedrag tijdens de adolescentie. Dat onderstreept extra het belang van preventie tijdens deze levensfase. Sportprogramma’s worden ook veel aangeboden in gevangenissen, vooral omdat het een recht is dat aan de gedetineerden wordt verleend. Daarom is het een beschikbaar instrument om het risico op recidive na vrijlating te verminderen. Binnen deze setting is het nodig om aan te sluiten op de tijd na de vrijlating, bijvoorbeeld door deelnemers aan de sportprogramma’s na de vrijlating te verbinden met sportorganisaties. Op die manier kunnen positieve relaties in stand worden gehouden en betrokkenheid bij gewenste activiteiten worden bevorderd. Als gevolg hiervan kunnen mechanismen van sociale controle worden gehandhaafd, ook na vrijlating.
Vandaag dus een ´kennisparel´ waarin een oordeel wordt gegeven over de effectiviteit van sportdeelname op preventie en terugdringen van recidive. Op basis van 24 kwalitatief goede studies wordt daar een uitspraak over gedaan. In het kader van de aanpak van jeugdcriminaliteit en het introduceren van positieve rolmodellen binnen de sportwereld kan daar ook van geleerd worden binnen de Nederlandse situatie. We zien deze aanpak ook om jongeren te weerhouden om in de ´logistiek van de geoorganiseerde misdaad´ terecht te komen.
Bron
Jugl, Irena, Doris Bender & Friedrich Lösel (November 2021). Do Sports Programs Prevent Crime and Reduce Reoffending?: A Systematic Review and Meta-Analysis on the Effectiveness of Sports Programs. Journal of Quantitative Criminology, 6 November, pp. 1-52.
https://link.springer.com/article/10.1007/s10940-021-09536-3
Samenvatting
Sports programs are widely implemented as measures of crime prevention. In contrast to their popularity, there is little systematic knowledge about their effectiveness. This systematic review and meta-analysis have been carried out to fill this gap. In a systematic review, we gathered data on evaluated prevention programs specifically designed to prevent crime and delinquency. We then conducted a meta-analytic integration with studies using at least roughly equivalent control groups for the program evaluation. To retrieve relevant literature, we conducted a comprehensive international literature search until June 2021 drawing on scientific databases. We also applied snow-balling searches and contacted practitioners in the field. Studies were eligible if they evaluated sports programs designed to prevent delinquency on primary, secondary, and/or tertiary level. We focused on crime-related outcomes and potentially underlying psycho-social factors. We made no restrictions regarding characteristics of the participants or other aspects such as duration of the program.
24 studies were eligible for our systematic review, from which only thirteen were included into our meta-analytic integration. We found a moderate effect of participation in sports programs on crime-related outcomes (d = 0.36, p < .001). Participants showed a significant decrease in outcomes such as aggressiveness or anti-social behavior. We also analyzed psychological outcomes such as self-esteem or mental well-being, which also significantly improved when participating in sports programs (d = 0.87, p < ..05). Sports programs seem to be an effective measure of crime prevention. However, future research needs more sound evaluation designs and moderator analyses to better understand the functioning and improve the implementation of sports programs.
Sports programs are frequently implemented to prevent crime and delinquency (Spruit et al. 2018; United Nations Office on Drugs and Crime 2018). However, surprisingly little well-controlled empirical research has been carried out to evaluate their effectiveness as a measure of crime prevention. In our systematic review we gathered studies measuring the success of sports programs specifically designed for prevention. Additionally, we conducted a meta-analysis to determine the direction and strength of effects. We computed two separate analyses, one on crime-related outcomes in general and one on psychological factors related to criminal behavior.
Fifty percent of the programs included in the review were conducted on tertiary prevention and three quarters of them were implemented in prison settings. Applied sports ranged from individual sports (e.g., fitness exercises, swimming, boxing) to team sports (e.g., rugby, football) as well as programs with mixed forms. We found all-male as well as mixed programs, however, no program that was designed for females only. This finding is insofar not surprising as more men than women are incarcerated (Walmsley 2015) and sports seem to attract boys especially (Sandford et al. 2006). Against this background, more male-dominated sports programs in- and out-side of prison are to be expected, although this limits the generalizability to girls and women.
Our meta-analytic results suggest that sports programs significantly protect against criminal behavior and related attitudes. Participants in the sports programs showed more favorable outcomes than those in the control groups. Sports programs had a moderate effect on various outcomes including recidivism, drug use, anger control, attitudes towards offending, and aggression as well as impulsivity as an indicator for controlling violent behavior. According to Lösel and Farrington (2012), direct protective factors reduce antisocial behavior, which is supported by this analysis and provides empirical support to the idea that sports can have a protective effect and work to reduce violence and delinquency. Regarding psychological outcomes associated with the development of criminal behavior such as psychological well-being, our analysis also revealed a large significant effect on these indicators. However, overall, our results need to be considered under the limitations regarding the small body of research we could examine in the meta-analysis (ten studies on crime-related outcomes and eight studies on psychological outcomes) and the risk of bias present in some of the included studies.
Afsluitend
Ondanks beperkingen, die voornamelijk te wijten zijn aan te weinig degelijke primaire onderzoeken en de bijbehorende risico’s van een zekere bias, suggereren bijgesloten bevindingen dat sportprogramma’s criminaliteit en delinquentie kunnen voorkomen en recidive kunnen verminderen. De programma’s lieten ook significante effecten zien op indirecte of mediërende psychologische factoren die ten grondslag liggen aan delinquentie, zoals psychisch welbevinden. Meer goed gecontroleerde studies zijn nodig om te bepalen welke contextfactoren onderliggende mechanismen beïnvloeden en hoe deze kunnen worden bevorderd. Toekomstig onderzoek moet zich richten op aspecten van leeftijdsgenoten en coaches op het programma, het type sport, de implementatie ervan en mogelijke genderverschillen. Bovendien moeten evaluaties gebaseerd zijn op betere wetenschappelijke designs om de validiteit van de resultaten te versterken. Maar toch, weer een hoopgevende uitkomst dat ook (tertiair) dadergerichte preventie blijkt te werken. En dat is goed nieuws voor zowel daders, slachtoffers en de instanties die daar dagelijks bij betrokken zijn. Om kennis van te nemen en vooral om van te leren.
