Inleiding en context
Hallo allemaal op deze donderdag 16 december 2021. Ik maak er een ´snelle kennisparel´ van want ik ga vanochtend jonge studenten criminologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam wegwijs maken in wat werkt op het terrein van situationele criminaliteitspreventie. Vandaag een ´kennisparel´ in jullie mailbox over zogenaamde psychologische veerkracht interventies om recidive onder jongeren te reduceren. De adolescentie is een cruciale periode waarin cognitieve en emotionele vaardigheden zich ontwikkelen voor een succesvolle overgang naar volwassenheid. Onderzoek heeft echter aangetoond dat kinderen en jongeren die met het strafrechtsysteem in aanraking komen meer kans hebben op een vertraagde cognitieve ontwikkeling wat blijkt uit factoren zoals slechte emotionele regulatie en lage academische prestaties.
Als gevolg hiervan kan dit leiden tot een laag niveau van psychologische veerkracht, bijvoorbeeld het onvermogen om met succes hindernissen en problemen te overwinnen. Een oorzaak van een vertraagde cognitieve ontwikkeling bij jongeren is bijvoorbeeld het ervaren van trauma. Studies geven bijvoorbeeld aan dat deze jongeren vaak moeite hebben met het herkennen van emoties bij anderen of met het identificeren en beschrijven van hun eigen gevoelens. Een onvermogen om emoties te herkennen kan één van de redenen zijn waarop traumatische ervaringen de normatieve psychologische ontwikkeling belemmeren. Vertraagde cognitieve ontwikkeling, zoals taalstoornissen is ook specifiek gerelateerd aan kinderen en jong volwassenen die delicten plegen. Over het algemeen blijkt uit onderzoek dat het ervaren van trauma op jonge leeftijd vaak leidt tot hogere niveaus van negatieve emoties zoals woede, meer angst en depressie en lage niveaus van verbondenheid en eigen zelfbeeld. Interventies en maatregelen om recidive te voorkomen en weerbaarheid te versterken gaan niet altijd hand in hand, waardoor de relatie tussen psychologische ontwikkeling/weerbaarheid en verminderde criminaliteit onduidelijk is. Bijgesloten ´kennisparel´ geeft antwoord op deze vraag. Hoe ziet dit mechanisme eruit?
Bron
Hodgkinson, Rowan, Stuart Beattie, Ross Roberts & Lew Hardy (2021). Psychological Resilience Interventions to Reduce Recidivism in Young People: A Systematic Review. Adolescent Research Review, vol. 6, pp. 333–357. https://link.springer.com/article/10.1007/s40894-020-00138-x
Samenvatting
“Diversion” schemes encouraging children and young people away from offending have successfully reduced the numbers of young people within the youth justice system. However, for those not successfully diverted, recidivism remains obstinately high. Many of those remaining in the youth justice system appear to have complex psychological needs. Research has also shown that many of this group have experienced a high number of adverse childhood experiences. Investigation into the potential consequences of these experiences suggests the potential disruption of normative adolescent psychological growth. Domains may include emotional, cognitive, behavioral, and interpersonal development. This review assesses the effectiveness of individual interventions that had a psychological focus and succeeded in reducing recidivism. A systematic research review from 2000 to 2019 yielded 206 studies for youth offenders, and of these, 14 met the criteria for inclusion. Sample size varied greatly, from 30 to 3038. Research design, follow-up period and intervention content also varied greatly. Further, intervention success for recidivism ranged from almost total desistance to changes (increased time to re-offend) affecting only 50% of the intervention group. Psychological changes as a result of intervention included an increased sense of coherence, improved emotion recognition, more positive decision-making and reduced defiance. However, none of the studies conducted follow-up psychological assessments post-intervention. Although youth crime is a priority for policy makers, so far research has fallen short of fully examining how the development of psychological resilience via interventions may help reduce persistent offending.
This study sought to address the research gap concerning development of psychological resilience via interventions, and its contribution to reduced re-offending. No review has previously attempted to identify contributing psychological changes across different studies. Despite some limitations, findings from the fourteen studies reviewed showed that increasing psychological resources related to reduced re-offending rates, increased time to re-offend, or reduced severity of such offences. Overall, increases in positive affect and coping, and decreases in negative affect and aggression positively related to reduced re-offending. The mechanisms by which these changes take place appear to include cognitive function such as positive self-concept and reduced negative attitudes. These processes may in turn be instrumental in supporting a successful transition into adulthood. For example, a positive self-identity along with reduced antagonism may enable the attainment of goals legitimately through the cultivation of mutually beneficial pro-social community networks.
Afsluitend
Onderzoek heeft aangetoond dat het ervaren van psychologisch trauma op jonge leeftijd de normatieve psychologische ontwikkeling van adolescenten kan belemmeren dat vervolgens leidt tot een laag zelfbeeld en emotionele regulatie. Deze factoren zijn in verband gebracht met crimineel gedrag van jongeren en kunnen een voorloper zijn van delinquent gedrag zoals drugs gerelateerde criminaliteit of het plegen van geweldsmisdrijven.
Het lijkt zinvol om geïndividualiseerde interventies af te stemmen op cognitieve training en tegelijkertijd te focussen op de ontwikkeling van interpersoonlijke vaardigheden, leermogelijkheden en identificatie van persoonlijke sterke punten en ondersteunende systemen. Hoewel geïndividualiseerde benaderingen duurder en tijdrovender kunnen zijn dan de ´one size fits all-benaderingen´ die veelal worden toegepast in de huidige interventies, kunnen de langetermijneffecten meer opleveren bij de toepassing van individuele benaderingen. Uiteindelijk kan zo´n benadering vanuit kosten-baten perspectief gewoon geld opbrengen vanwege minder slachtofferschap en justitiële kosten om de daders van het veroorzaakte slachtofferschap langer in het formele justitiesysteem te behandelen. ´Penny wise and pound foolish´ is dan de uitdrukking die zich opdringt.
Tot zover maar weer, blijf gezond, optimistisch en wees vooral aardig voor elkaar. Alleen zo gaan we echt solidair met elkaar om. Tot de volgende ´kennisparel´ die over een paar dagen in jullie mailbox valt.
