Inleiding en context
Vandaag alweer de 50e ´kennisparel´ die ik vanaf mijn werkplek in Leiden aan zo´n 700 ontvangers verstuur (beleid, praktijk, commercieel, en wetenschap). En omdat het een ´jubileumparel´ is ontvangen jullie vandaag een bijzonder systematisch overzicht. Het betreft namelijk een zogenaamde metastudie over bestaande metastudies: ´de moeder aller metastudies´ dus.
In meta-evaluaties die beogen de werkzaamheid van maatregelen te bepalen wordt rekening gehouden met de methodologische nauwkeurigheid van beschikbaar onderzoek naar de mate waarin ze conclusies toelaten. Hierbij wordt een vijfpuntschaal gehanteerd met de volgende indeling: 1 (zwakste toetsing) simpele correlatie tussen oorzaak en effect; 2 voor- en nameting zonder controlegroep; 3 voor- en nameting met controlegroep 4 voor- en nameting bij omvangrijke steekproeven bestaande uit ‘behandelde’ en ‘onbehandelde’ groepen; 5 (sterkste toetsing) willekeurige toedeling met gecontroleerde experimenten. Deze meta-evaluaties worden ook wel de ’pareltjes’ binnen de criminologische wetenschap genoemd.
Op basis van de uitkomsten uit het bijgesloten document is er reden voor optimisme over wat werkt bij de preventieve en repressieve aanpak van criminaliteit. Een effectief criminaliteitsbeleid is een specifiek en geconcentreerd beleid: selectie en focus zijn de belangrijkste kenmerken. Er bestaan geen handboeken of panklare recepten die aangeven wat wel of niet werkt bij de aanpak van criminaliteit. Wel is de laatste decennia steeds meer inzicht verkregen in welke richting gezocht moet worden om criminaliteit succesvol tegen te gaan. Kennisnemen van dergelijke inzichten is dan ook een must voor iedereen die betrokken is bij de preventie en reductie van criminaliteit en onveiligheid. Bijgesloten studie is als het ware verplicht leesvoer voor iedereen die zich met de aanpak van ´criminaliteit´ en de gevolgen daarvan bezig houdt.
De belangrijkste les is dat een effectieve aanpak vooral een gerichte aanpak is. Gerichtheid ten eerste wat betreft het probleem dat aangepakt dient te worden. Anders gezegd, een beleid dat als doel heeft de algemene en ongerichte aanpak van de criminaliteit is bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Effectief beleid is gericht beleid. Van een globale of algemene aanpak (bijvoorbeeld: meer politie in de wijk) kunnen geen effecten verwacht worden. Gerichtheid kan betekenen dat soms met maar beperkte repressieve maatregelen een specifiek criminaliteitsprobleem wordt aangepakt zoals bij ‘’hotspot policing’’. Gerichtheid kan ook inhouden dat juist een scala aan preventieve en repressieve instrumenten wordt ingezet zoals bij een probleemgerichte aanpak. Bij een probleemgerichte aanpak is meestal niet één partij verantwoordelijk voor de uitvoering van maatregelen, maar is er sprake van samenwerking met andere relevante veiligheidspartners.
Bron
Weisburd, David, David P. Farrington & Charlotte Gill (2017). What Works in Crime Prevention and Rehabilitation: An Assessment of Systematic Reviews. Criminology & Public Policy, vol. 16, no. 2, May, pp. 415-449. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/1745-9133.12298
Samenvatting
Just four decades ago, the predominant narrative in crime prevention and rehabilitation was that nothing works. Since that time, criminologists have accumulated a wide body of evidence about programs and practices in systematic reviews. In this article, we summarize what is known in seven broad criminal justice areas by drawing on 118 systematic reviews.
The authors set out to assess systematic reviews of research evidence in seven broad areas:
Developmental and Social Prevention: These programs are defined as community based interventions intended to prevent antisocial behavior, targeted on children and adolescents up to 18 years of age, and aiming to change individual, family, or school risk factors. These programs can be distinguished from situational or physical prevention programs and from criminal justice prevention based on deterrence, rehabilitation, or incapacitation.
Community Interventions: Community-based crime prevention in our review embraces several diverse strategies, from civic engagement and empowerment in response to crime and disorder issues at the neighborhood level, to interventions for at-risk youth and community correctional and reentry services for adjudicated offenders.
Situational Prevention: Situational prevention focuses on the crime event and how the immediate environment within which offenders may find themselves affects the probability of crime occurrence (e.g., Clarke, 1995). The situational crime prevention strategies examined involve the alleviation of vulnerabilities in the built environment or manufactured products, or ways of changing the behavior of potential offenders, victims, and guardians, so as to reduce the likelihood of crime occurrence.
Policing: We focused on police programs, training, interventions, or activities that sought to impact on crime and other policing outcomes. We included only those reviews that featured exclusively or primarily studies where the police played a significant role in the intervention under review.
Sentencing/Deterrence: For the purpose of this review, the term sentencing was defined as “any sanction imposed by a judge via legal proceedings.” The review also included programs that were based on deterrence mechanisms applied to potential offenders in criminal justice settings (e.g., Scared Straight).
Correctional Interventions: We focus on programs for general offenders provided within an adult correctional setting. Six types of programs were reviewed: (1) educational, vocational, or work related; (2) religious; (3) substance abuse; (4) psychosocial or behavioural (e.g., cognitive-behavioral); (5) sex offender; and (6) mental illness.
Drug Treatment and Interventions: We review systematic reviews aimed across a broad range of drug interventions and a broad array of crime-related outcome measures. These include criminal justice interventions (e.g., drug testing, boot camps, and drug rehabilitation programs) as well as traditional prescribing and treatment methods (e.g., rapid detoxification, maintenance prescribing, prescription of opioid receptor antagonists, and psycho-social treatment programs).
Although not everything works, through our “review of reviews,” we provide persuasive evidence of the effectiveness of programs, policies, and practices across a variety of intervention areas.
It is time to abandon the idea that “nothing works,” not only in corrections but also in developmental, community, and situational prevention; sentencing; policing; and drug treatment. Nevertheless, key gaps remain in our knowledge base. The results of systematic reviews should provide more specific guidance to practitioners. In many areas few randomized evaluations have been conducted. Finally, researchers, through their studies and systematic reviews, must pay more attention to cost–benefit analysis, qualitative research, and descriptive validity.
Afsluitend
Het is te hopen dat de uitkomsten van de verschenen meta-evaluaties zowel beleid en praktijk verder kunnen stimuleren en op weg helpen om Nederland nog veiliger te maken. Het zou daarom mooi zijn wanneer beleidsproducten die onder meer aan de Tweede Kamer worden verzonden ook gebaseerd zijn op evidentie over wat werkt en wat niet werkt bij de aanpak van criminaliteit. Ik vrees dat er wat dat betreft nog een lange weg is te gaan.
