Inleiding en context
Vanochtend een ´kennisparel´ over de toekomstige rolverdeling en te verwachten ontwikkeling tussen publieke en private veiligheidszorg. De verhouding en taakverdeling tussen de reguliere politie en die van de private beveiligingsindustrie. Voor een overzicht rond die ontwikkeling in Nederland wordt de geïnteresseerde lezer verwezen naar: https://www.researchgate.net/publication/301624595_De_opmars_van_de_private_veiligheidszorg_Een_nationaal_en_internationaal_perspectief
De betrokkenheid van private bedrijven bij het zorgen voor veiligheid van burgers en bedrijven is de afgelopen decennia sterk toegenomen. Deze zorg wordt daarmee minder een zaak waar alleen politie en justitie zich mee bemoeien. Deze ontwikkeling is een gewenste, maar de vraag komt op of er voldoende oog is voor de kansen en bedreigingen die daarmee gepaard gaan. Het valt op, dat er weinig aandacht is voor deze materie: de discussie komt al snel in een ideologisch en normatief vaarwater terecht van pro/contra privatisering in het algemeen of van justitiefuncties in het bijzonder. Er wordt ook wel gesproken over de ‘’private beveiligingsindustrie’’. Die industrie bestaat uit particuliere organisaties die gericht zijn op het verrichten van beveiligingswerkzaamheden. De werkzaamheden kunnen in opdracht van derden worden uitgevoerd, de zogenaamde ‘’contract security’’. Daarnaast kunnen de werkzaamheden ook ten behoeve van het eigen bedrijf worden uitgevoerd, de zogenaamde ‘’inhouse security’’. De private beveiligingsindustrie bestaat uit particuliere beveiligingsbedrijven, bedrijfsbeveiligingsdiensten, particuliere recherchebureaus, alarmcentrales en geld- en waarde transport.
De behoefte in de samenleving aan publieke en private veiligheidszorg zal verder doorzetten, maar zal ook een gedifferentieerd karakter hebben. Veilige buurten en veilige mobiliteit zijn blijkbaar te koop voor welgestelde inwoners. De private beveiligingsindustrie zal verregaand moderniseren door toepassing van nieuwe technieken (ICT, biometrie). Vooral de multinationals in de beveiligingsindustrie brengen geïntegreerde beveiligingssystemen voor gebouwen en particulieren op de markt tegen lage prijzen. Ook voor grotere objecten (winkelcentra, kantoorcomplexen, e.d.) worden in toenemende mate beveiligingssystemen ontwikkeld.
Het is voor de publieke sector zaak om zo objectief en pragmatisch mogelijk om te gaan met de kansen, uitdagingen en dreigingen die de private beveiligingsindustrie met zich meebrengt. Ten slotte is het in ieders belang te bepalen onder welke voorwaarden samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven zinvol gestalte kan krijgen. Een drietal vragen staat dan centraal. (1) Waar doen zich kansen voor om de private zorg te versterken in het gehele justitiedomein? (2) Waar vindt dat een begrenzing in datgene wat essentieel tot de publieke uitvoeringstaak moet worden gerekend? (3) Onder welke voorwaarden kan de samenwerking tussen private en publieke veiligheidszorg zinvol gestalte krijgen? Daarbij gaat het niet alleen om de juridische aspecten, maar in het bijzonder ook om de maatschappelijke consequenties. Uit het voorgaande wordt duidelijk dat een systematische afweging van kansen en bedreigingen hierbij een belangrijke rol spelen. Bijgesloten PowerPoint geeft hierover meer inzicht.
Bijgesloten overzichtsartikel geeft een kritische beschouwing vanuit verschillende theoretische gezichtspunten en geobserveerde maatschappelijke trends en ontwikkelingen over de verhouding tussen de ´publieke en private veiligheidszorg´
Bron
Holley, Cameron, Tariro Mutongwizo & Clifford Shearing (2020). Conceptualizing Policing and Security: New Harmscapes, the Anthropocene, and Technology. Annual Review of Criminology, vol. 3, pp. 341-358. https://www.annualreviews.org/doi/10.1146/annurev-criminol-011419-041330
Samenvatting
This review explores past and future shifts in policing and criminology scholarship that have shaped, and been shaped by, what is done to enhance safety within political domains. Investigating established policing conceptualizations, the review demonstrates how the ideal of state-delivered safety as a public good was challenged by a sizeable policing industry, giving rise to debates about legal context, service provision, and conceptualizations of policing and security nodal arrangements. This review argues that these understandings are now confronted by new harms and new conceptualizations of social institutional affairs. Interrogating these claims through an examination of the Anthropocene and technologies of cyberspace, we canvass debates and show that a shared focus of attention for the future of policing will be a decentralization of security and an expansion of private security governance professionals (both human and nonhuman).
In this brief review, we have necessarily been selective in our coverage of these discussions and debates but have highlighted prominent and contested concerns that militate around the roles of the private and public in policing as well as the debates within these perspectives. Through an examination of the recent emergence of the Anthropocene and the technologies of cyberspace, we have shown that these harmscapes represent an emerging challenge for thinking about and responding to the governance of security, how it might and should be organized and who can and should be delivering safety as a public good as the field of security professionals continues to broaden and decenter. The still-nascent generation of thoughts on these issues points us in useful, and sometimes contradictory, directions that theoretical and empirical scholarship is slowly grappling with. In particular, the challenges we have covered point to a range of questions that could be explored in policing and governance of security scholarship in an Anthropocene and digital age: Are new harmscapes producing shifts in policing? And what might these shifts suggest for debates between traditional policing and security? Are there new, reconfigured roles for police organizations if the future holds more rather than fewer decentralized and private providers of security, and what might these roles entail? When, how, and in what ways can a growing pluralization of power avoid ceding influence to illegitimate nodes, particularly as many businesses and others are complicit in creating harms? How do we account for and understand diversity in private providers of security? Although polycentric and state-backed responses remain a continuing current in the literature, how mutually exclusive are they, and how and in what ways can we better theorize and practice whole-of-society policing that moves beyond the (potentially false) distinction between public and private? And in what ways must older policing frameworks, cultures, and practices integrate with new security providers and orientations?
Afsluitend
Ondanks de dalende trend in de ontwikkeling van de criminaliteit onder de bevolking en bedrijfsleven blijkt de behoefte aan veiligheid alleen maar toe te nemen. Er is sprake van een ‘’veiligheidsparadox’’, veroorzaakt door de afnemende bereidheid om risico te lopen op slachtofferschap. Nieuwe consumenten zijn in staat om zelf hun veiligheid te kopen (welgestelde bejaarden, bewoners van zogenaamde ´gated communities´). Vanwege de toegenomen welvaart zijn nieuwe eigendomsverhoudingen ontstaan die omvangrijke beveiliging met zich mee brengen. Er is sprake van toegenomen preventiebereidheid en eigenbelang om risico’s te mijden. Er is daarnaast een zekere ‘’veiligheidscultuur’’ ontstaan door de reële dreiging van terrorisme en cybercriminaliteit. Het verplichtende karakter van wet- en regelgeving om een adequaat niveau van beveiliging te bereiken neemt toe. Het is dus zaak om objectief te bezien hoe de taakverdeling tussen de publieke en private veiligheidszorg in de komende jaren verder gestalte zal krijgen.
