Probleemgericht werken aan High Impact Crime
Menu
Inleiding en context
Hallo allemaal het is vandaag maandag 25 april 2022. Voor mij is het eigenlijk zondagavond wanneer ik weer een nieuw ´kennispareltje´ voor jullie aan het vervaardigen ben. Maar eerst een ´evil´ liedje: https://www.youtube.com/watch?v=pDlZLsJJkVA Mooi, maar nu naar de ´kennisparel´. Dit keer een systematisch overzicht over de psychologische invloed van zogenaamde herstelrecht praktijken (restorative justice) op slachtoffers van criminaliteit. Herstelrecht is een benadering van justitie waarbij één van de reacties op een misdrijf bestaat uit het organiseren van een ontmoeting tussen het slachtoffer en de dader, soms met vertegenwoordigers van de bredere gemeenschap. Het doel is dat ze hun ervaringen delen met wat er is gebeurd, bespreken wie er door het misdrijf is geschaad en hoe, ten slotte dat ze consensus bereiken over wat de dader kan doen om de schade van het misdrijf te herstellen. Dit kan een financiële betaling zijn dat door de dader aan het slachtoffer is gegeven, excuses en andere vergoedingen en andere maatregelen om de getroffenen te compenseren en om te voorkomen dat de dader opnieuw toekomstige schade berokkent.
Een programma voor herstelrecht heeft tot doel overtreders ertoe te brengen de verantwoordelijkheid voor hun daden te nemen, de schade die ze hebben veroorzaakt te doorgronden, hen de kans te geven zichzelf te redden en hen te ontmoedigen om nog meer schade aan te richten. Het doel richting de slachtoffers is om hen een actieve rol in het proces te geven en om gevoelens van angst en machteloosheid te verminderen. Herstelrecht is gebaseerd op een alternatieve theorie voor de traditionele methoden van rechtvaardigheid, die vaak gericht zijn op vergelding. Herstelrecht programma’s kunnen echter traditionele methoden aanvullen, en er is betoogd dat sommige gevallen van herstelrecht een straf vormen vanuit het perspectief van sommige concepten over wat straf is.
De wetenschappelijke beoordeling van herstelrecht is positief. De meeste onderzoeken suggereren dat het ervoor zorgt dat daders minder snel recidiveren. Het gebruik ervan is sinds de jaren negentig wereldwijd gegroeid. Het huidige onderzoek toonde aan dat herstelrecht praktijken een positieve psychologische impact hebben op slachtoffers die vaak worden vergeten in conventionele rechtspraak en dat sommige van deze effecten ook na verloop van tijd aanhouden.
Bron
Nascimento, Ana M., Joana Andrada & , Andreia de Castro Rodrigues (April 2022). The Psychological Impact of Restorative Justice Practices on Victims of Crimes: A Systematic Review. Trauma, Violence & Abuse, 23 April, 19 pp. https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/15248380221082085
Samenvatting
Background: Restorative justice emerges as a theoretical-practical approach to the criminal legal system, in which the reparation of damage of the victim is a central point. However, the growing empirical production referring to the effects of this approach on victims is sometimes shown to be weakened or dispersed, focusing mainly on their satisfaction. Objective: The present work intended to systematically evaluate the empirical production of the restorative justice field, to aggregate and examine information in the literature regarding the psychological impacts on victims who participated in restorative practices. Methods: A search was made using electronic databases to identify quantitative, qualitative, and mixed-method studies, published between January 2000 and December 2020 that reported psychological impacts on real victims of crimes, who participated in mediations/ conferences victim–offender.
Results: 35 studies were identified as focusing on the psychological impacts on victims resulting from restorative practices. These studies have shown effects on post-traumatic symptomatology, on the emotions and emotional needs resulted from victimization, as well as on the victims’ perceptions of their offenders. Conclusions: The present research showed that restorative justice practices have a positive psychological impact on victims, who are frequently forgotten in conventional justice, and that some of these impacts persist over time. The present work aimed to carry out a systematic evaluation of quantitative, qualitative, and mixed-method empirical production, to aggregate and examine dispersed information regarding the psychological impacts on victims who participate in restorative victim–offender meetings (VOM), namely, in mediations or conferences. It was possible to verify that regardless of the study design (quantitative, qualitative, and mixed-method), there was an agreement regarding the psychological impacts identified on the victims participating in VOM. Thus, several studies report that victims who contacted their offenders in restorative meetings significantly exhibited a decrease in their posttraumatic stress symptomatology (PTSS)
Afsluitend
Het effect van rechtsherstel, als die inderdaad tot stand komt, is veelal positief. Zowel de meeste slachtoffers als het merendeel van de daders vinden dit een bevredigende ervaring, althans een als zinvollere aanpak dan (alleen) de traditioneel strafrechtelijke. Ook zou er een gunstige uitwerking zijn op de mate waarin de dader recidiveert. Inderdaad blijkt uit vele studies dat degenen die meedoen aan bemiddeling of mediation minder kans maken op recidive dan de delinquenten uit een controlegroep. Maar daar zijn vraagtekens bij te zetten, zoals ook naar aanleiding van studies die ook een lagere recidive lieten zien naar voren is gebracht. Het grote probleem is ‘zelfselectie’: degenen die willen meedoen aan bemiddeling zijn om die reden al anders op een manier die toch al minder kans op recidive kan geven dan zij die niet willen of kunnen participeren.
In het ideale geval vindt willekeurig toewijzing plaats aan wel of niet bemiddeling. Als dat gebeurt, zoals bij jeugdige delinquenten in de USA, dan blijkt er nog een zeer kleine reductie van recidive over, drie keer zo klein als bij niet-random toewijzing. Dergelijke studies in de VK en Australië lieten zien dat bemiddeling inderdaad tot minder recidive kan leiden, in ieder geval op kortere termijn. Dat zou niet voor iedereen opgaan maar wel voor specifieke groepen. Zo zou dit effect optreden voor zwaardere delicten, met name geweldsfeiten. Slotsom is dat rechtsherstel kan leiden tot bescheiden vermindering van recidive.
De opkomst van het herstelrecht is onderdeel van wat is aangeduid als de emancipatie van het slachtoffer. Oorspronkelijk werd dit met name in de jaren ´70 van de vorige eeuw door de Rotterdamse criminoloog Bianchi gezien als een vervanging het strafrecht, later werd die beschouwd als een belangrijke aanvulling op de strafrechtspleging. De inmiddels gegroeide praktijk van het herstelrecht toont dat die aanvulling zich wel een vaste plaats lijkt te hebben verworven. Maar in kwantitatief opzicht blijft de interventie zeker vooralsnog bescheiden, die vooral bij geweldsfeiten een rol speelt en die mogelijk zeker niet altijd succesvol is maar bij succes doorgaans positief uitwerkt.
Tot zover maar weer, blijf gezond, optimistisch en wees vooral aardig voor elkaar. Alleen zo gaan we echt solidair met elkaar om. Tot de volgende ´kennisparel´ die over een paar dagen in jullie mailbox valt.