Inleiding en context
Hallo beste mensen ik ben na twee weken weer terug van een schitterende vakantie in Italië (La Spezia en de Piëmont). Ik begin deze maandag 19 september 2022 dan ook met een prima versie van Bella Ciao: https://www.youtube.com/watch?v=9ao4FEaDGhQ Heerlijk. Maar nu naar de harde werkelijkheid van de wereld van criminaliteit en rechtshandhaving. Natuurlijk weer een verse ´kennisparel´ rond dat thema in jullie mailbox. Dit keer een systematisch overzicht over de effecten en kosten/ baten van zogenaamde programma´s om het gebruik van drugs terug te dringen (zogenaamde ´drug reduce demand programs´). Daar wordt ook in Nederland de nodige aandacht aan geschonken. Illegaal drugsgebruik gaat namelijk gepaard met aanzienlijke kosten voor de Nederlandse economie. Dat illegale drugsgebruik gaat bijvoorbeeld gepaard met hogere kosten voor het strafrechtelijk systeem, slachtoffers van misdrijven en de gezondheidszorg. Ook is bijvoorbeeld sprake van verminderde individuele productiviteit (bijv. verlies van inkomen en werkgelegenheid en bredere gevolgen voor gezinnen en gemeenschappen. Kortom: het terugdringen van illegaal drugsgebruik kan vanuit financieel-economisch perspectief gunstig uitpakken. Wat weten we daar eigenlijk van? Bijgesloten ´kennisparel´ geeft daar antwoord op.
Het terugdringen van de vraag is bedoeld om het gebruik van illegale drugs te voorkomen of uit te stellen, het gebruik van illegale drugs in de gemeenschap te verminderen en om actieve gebruikers te helpen herstellen van hun afhankelijkheid door middel van behandeling. Preventieprogramma’s hebben tot doel het gebruik of escalatie van drugsgebruik onder de algemene bevolking (universele programma’s) of onder bevolkingsgroepen met een hoger risico op illegaal drugsgebruik of illegale drugsverslaving te voorkomen. Het doel van de bijgesloten ´kennisparel´ is een schatting te maken van het investeringsrendement van strategieën voor het terugdringen van de vraag gericht op het gebruik van illegale drugs.
Bijgesloten parel geeft een overzicht van baten-kostenanalyses van programma’s die zijn ontworpen om de vraag naar illegale drugs te verminderen. Gegevens werden gesynthetiseerd uit 67 baten-kostenanalyses van preventie-, rechtshandhavings- en behandelingsprogramma’s. Er is wat dat betreft goed nieuws te melden. Gemiddeld leverden programma’s voor vraagvermindering een rendement op de investering van $ 5,40 voor elke bestede dollar. Deze bevindingen suggereren dat programma’s voor het terugdringen van de vraag naar illegale drugs over het algemeen vanuit kosten/baten perspectief de investering meer dan waard is.
Bron
Voce, Alexandra & Tom Sullivan (September 2022). What are the monetary returns of investing in programs that reduce demand for illicit drugs? Canberra: Australian Institute of Criminology, 23 pp. https://www.aic.gov.au/publications/tandi/tandi657
Samenvatting
Illicit drug use places a significant burden on the Australian economy. The use of illicit drugs is associated with increased costs to the criminal justice system (CJS; courts, prisons), victims of crime and the healthcare system (hospital visits, treatment, GP visits); reduced individual productivity (loss of income and employment); and broader consequences for families and communities (child maltreatment, road traffic accidents. While it is difficult to estimate the total cost of illicit drug use in Australia, researchers have estimated substantial annual costs for the use of methamphetamine ($5b), illegal and non-prescription opioids ($15.8b) and cannabis ($4.5b. To combat illicit drug use and reduce the harmful effects of alcohol and tobacco, the Australian Government established the National Drug Strategy 2017–2026, comprising three pillars of harm minimisation: demand reduction, supply reduction and harm reduction.
The most extensively researched and evidence-based pillar is demand reduction. Demand reduction aims to prevent the uptake or delay the onset of illicit drug use, reduce illicit drug use in the community, and support people to recover from dependence through treatment (Department of Health 2017). Demand reduction encompasses a range of approaches including prevention, treatment and law enforcement strategies. Prevention programs seek to prevent the uptake or escalation of drug use among the general population (universal programs) or among populations at higher risk of illicit drug use or dependence. In contrast, treatment programs target further illicit drug use among those who are dependent drug users. Finally, diversionary law enforcement strategies include drug court programs, in which drug‑dependent offenders are provided with rehabilitation and treatment instead of standard sentences. The distinction between demand reduction and supply reduction strategies is often blurre. Law enforcement and border control activities (eg supplier arrests, drug seizures) seeking to influence the market price of illicit drugs can also reduce demand, but these strategies are often classified as supply reduction measures as this is their general aim.
The aim of this study is to estimate the return on investment for demand reduction strategies targeting illicit drug use. We reviewed the literature to identify BCA studies (producing BCRs) conducted on programs in Australia and overseas that have, at least in part, aimed to reduce demand for illicit drugs. This study reviews benefit– cost analyses of programs designed to reduce demand for illicit drugs. Data were synthesised from 67 benefit–cost analyses of prevention, law enforcement and treatment programs. Eighty percent of the 70 separate benefit–cost ratios exceeded 1.0, indicating that savings outweighed costs among most programs reviewed. Benefit–cost ratios ranged from −18.20 to 63.32, varying substantially for different program types and populations. On average, demand reduction programs produced a return on investment of $5.40 for every dollar spent. These findings suggest demand reduction programs are generally economical.
Afsluitend
In Nederland wordt op dit moment ook getracht om het illegale drugsgebruik terug te dringen. Hier geldt met name de veronderstelling dat hierdoor ook de georganiseerde misdaad (deels) de wind uit de zeilen wordt genomen. De redenering is dan dat minder drugsgebruik tot minder vraag leidt en daarmee de afzetmarkt voor bijvoorbeeld cocaïne wordt beperkt. Het is maar de vraag of een dergelijke redenering ook daadwerkelijk correct is. Hoe het ook zij, uit bijgesloten ´kennisparel´ blijkt dat investeren in preventieprogramma´s om illegaal drugsgebruik terug te dringen vanuit economisch perspectief goed uitpakt. Zo blijken de kosten voor het strafrechtelijk systeem, de gezondheidszorg en voor slachtoffers van misdrijven beduidend af te nemen. Naar mijn mening ´kennis om van te leren´ voor zowel het Nederlandse drugsbeleid als de praktijk. Zo de kop is er weer af na mijn vakantie. Nu weer aan de bak.
