Inleiding en context

‘’I think crime pays. The hours are good, you meet a lot of interesting people, you travel a lot’’ (Woody Allen). Goede morgen allemaal op deze dinsdag 22 november 2022. Ik begin vandaag met de mooie uitvoering van een klassiek liedje: https://www.youtube.com/watch?v=r54jwZvtJck Prachtig. Maar nu is het tijd voor de ´kennisparel´ van vandaag. Dat is een prima kritisch rapport van de UK Algemene Rekenkamer, de National Audit Office. Net als de rapporten van ´onze´ Algemene Rekenkamer zijn die rapporten vaak niet mals. Om met de deur in huis te vallen: de hoofdconclusie is dat de Engelse overheid de volledige omvang van de fraudedreiging voor individuen en bedrijven niet kent en leidt nog geen effectieve intergouvernementele strategie om deze aan vormen van fraude aan te pakken. Een opvallende gelijkenis met het Nederlandse beleid dring zich op, zie bijvoorbeeld: https://www.rekenkamer.nl/actueel/nieuws/2022/04/14/aanpak-zorgfraude-is-vooral-vergaderen

Over de hele wereld lijkt fraude steeds meer individuele slachtoffers te maken. Terwijl de meeste vormen van criminaliteit afnemen, is er in fraudestatistieken een stijging zichtbaar. Het zicht op fraude is echter beperkt, omdat slachtoffers niet altijd aangifte doen.

Fraude is omvangrijk en divers, ook in Nederland zo blijkt uit deze eerder verzonden ´kennisparel´: https://prohic.nl/2022/04/06/376-6-april-2022-fraudevictimisatie-in-nederland-onderzoeksrapport/ Een aanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking komt met fraude in aanraking. Fraude vindt vooral online plaats. De verliezen door en impact van fraude zijn vaak klein, maar soms ook heel groot. Maar weinig slachtoffers zoeken contact met de politie of andere partijen, terwijl dit belangrijk is om zicht te houden op fraude. Snelle beslissingen verminderen en kennis over fraude vergroten zou slachtofferschap kunnen tegengaan. Ook hier geldt dat criminaliteitspreventie de eerste stap is om de omvang van individueel slachtofferschap van fraudevormen tegen te gaan. Wat zijn de uitkomsten van bijgesloten ´kennisparel´ en valt hier lering uit te trekken voor de aanpak van fraude in Nederland?

Bron

National Audit Office (November 2022). Progress combatting fraud. London: National Audit Office, 50 pp. https://www.nao.org.uk/reports/progress-combatting-fraud/

Samenvatting

Government does not know the full scale of the fraud threat to individuals and businesses and is not yet leading an effective cross-government strategy to tackle it, according to the National Audit Office (NAO). The Home Office is responsible for preventing and reducing fraud. It does so in partnership with many bodies including the National Crime Agency (which hosts the National Economic Crime Centre), the City of London Police Force (the national lead force for fraud), other government departments, the finance, technology and telecoms sectors, and international partners. Around 80% of fraud offences in the UK are enabled through computer technology, including by criminals who can operate remotely anywhere in the world.

In its 2017 report Online fraud, the NAO concluded that fraud had been overlooked by the government, law enforcement, and industry, and demanded an urgent response. Since then, the threat from fraud has increased and evolved but the number of fraud offences resulting in a charge or summons has fallen. Crime figures show that fraud was the largest category of crime in England and Wales in the year ending June 2022 – amounting to 41% of all crimes against individuals, compared to 30% in the year ending March 2017. While bank and credit card fraud are still the most common, other forms of fraud, such as advanced payment fraud, are increasing rapidly. The estimated number of incidents of actual and attempted fraud against individuals in England and Wales rose by 12% from 3.4 million in the year ending March 2017, to 3.8 million in the year ending June 2022. However, the number of fraud offences resulting in a charge or summons fell from 6,402 in 2017 to 4,816 in 2022.

There are still significant gaps in the Home Office’s understanding of the threat from fraud. Based on 2015-16 data and in 2015-16 prices, the Home Office estimates that the cost of fraud to individuals is £4.7 billion – it does not have any reliable estimate of the cost of fraud to businesses. The Home Office also has a limited understanding of who commits fraud and those who enable it by their action or inaction. The government has launched different strategies covering fraud and economic crime but has not yet established what outcomes it wants to achieve. Strategies have covered a range of topics including cyber security, anti-corruption, and serious and organised crime, making it challenging for the Home Office to focus and coordinate the activities of partners. The Home Office was solely or jointly responsible for five actions related to fraud in the 2019 Economic Crime Plan, but these were expressed as activities or aspirations, rather than outcomes.  In April 2021, the Home Office announced plans for a Fraud Action Plan to set a national approach between 2022-2025. However, in March 2022 government instead announced plans for a new Fraud Strategy, building on the initial development of the Fraud Action Plan. The Fraud Strategy has not yet been published.

The Home Office has limited influence over many of the organisations required to successfully combat fraud. Addressing the threat of fraud depends on the Home Office building relationships with a wide range of partner bodies and influencing the behaviour of the public and businesses. Its relationships with partner bodies vary in maturity. There can also be tensions in what the Home Office is expecting partners to do, for example the steps it asks the private sector to adopt to prevent fraud can slow down the customer journey.

The Home Office does not understand the full extent or impact of resources dedicated to combatting fraud. In 2017, the NAO found that the Home Office needed to improve the way it measured its work on fraud. It still does not have a complete picture of what is being spent on tackling fraud by its partners in the public and private sector, or how effective this spending is. It has however made some improvements to its collation and monitoring of fraud data. The Home Office is in the relatively early stages of working more closely with international partners on fraud – it has a limited understanding of the international response, and how the UK’s response compares to other countries. Without a better understanding of the impact its policies are having, the Home Office will not be able to prioritise or adapt its approach. “Five years on from our last report on this subject, the Home Office has taken limited action to improve its response to fraud. Its approach has lacked clarity of purpose, it does not have the data it needs to understand the full scale of the problem, and it is not able to accurately measure the impact of its policies on this growing area of crime.

Afsluitend

Daar zit dus geen woord Frans bij, een vernietigend rapport over de ineffectiviteit van de aanpak van fraude in het Verenigd Koninkrijk. Een belangrijke boodschap is dat overheden en bedrijven aandacht moeten besteden aan de verschillende neutralisatietechnieken en coping-strategieën die individuen gebruiken om hun oneerlijk fraudegedrag te rechtvaardigen. Eén van Ron Clarke’s technieken van situationele criminaliteitspreventie is het verwijderen of reduceren van excuses voor illegaal handelen. Dit kan worden bereikt op vier manieren die direct relevant zijn voor de preventie van fraude. Ten eerste moeten er duidelijke regels zijn om ervoor te zorgen dat potentiële daders precies weten wat rechtmatig gedrag inhoudt. Wanneer financiële stimuleringsbetalingen te snel worden geïmplementeerd is het voor individuen vaak onduidelijk wat hun verplichtingen zijn, zoals bijvoorbeeld het in aanmerking komen voor het claimen van gelden van overheden. Tegenstrijdige regels tussen jurisdicties moeten ook worden vermeden.

Ten tweede zouden regeringen het sociale nut van het naleven van regels kunnen benadrukken en duidelijk maken van de morele verplichting of het sociale contract dat inwoners verplicht om niet te handelen op frauduleuze wijze voor persoonlijk gewin zodat anderen in de gemeenschap worden benadeeld. In termen van tertiaire criminaliteitspreventie met behulp van het strafrechtsysteem, openbare shaming op een re-integratieve manier zou voordelen kunnen hebben om recidive te minimaliseren. Ten derde kunnen technologische oplossingen ook worden gebruikt om te controleren. In het geval via fraudecontrole frauduleuze betalingen onmogelijk maken of het is een haalbare optie om ze snel te detecteren door middel van data-analysemethoden.

Ten slotte zou het helpen om naleving van bestaande regels te bereiken door rationalisaties te voorkomen op basis van argumenten als ‘ik wist niet dat wat ik deed illegaal was’ of  ‘de regels waren te ingewikkeld om te begrijpen´. Allemaal vormen van criminaliteitspreventieve maatregelen. Ook bij de aanpak van fraude is criminaliteitspreventie de eerste weg om te bewandelen en daar weten we toevallig veel van: https://www.researchgate.net/publication/322930495_Wat_werkt_en_wat_niet_-_volgens_475_meta-evaluaties_over_situationele_criminaliteitspreventie_persoonsgerichte_strafrechtelijke_interventies_en_politiezorg