Inleiding en context

Dinsdagochtend 17 november 2020, vanavond weer de dinsdagavond COVID-19 toespraak van minister-president Rutte. Hopelijk goed en positief nieuws, dat kunnen we in deze donkere dagen wel gebruiken. Volhouden dus en maar hopen dat het wondervaccin binnenkort beschikbaar komt. Om de moed erin te houden vanochtend weer een nieuwe ´kennisparel´. Dit keer over de relatie tussen trauma´s opgelopen in de jeugdjaren, geweld en het in aanraking komen met het formele justitiesysteem. Niet echt een onderwerp voor de vroege ochtend, maar het is mijn beroep om in de regel over de rouwranden van de maatschappij te berichten. Het doel daarvan is om uiteindelijk criminaliteit, slachtofferschap en daderschap te voorkomen en te reduceren: criminaliteitspreventie dus. Een hele ambitie, maar soms lukt het is mijn veertig jarige ervaring op het vakgebied van criminaliteit en rechtshandhaving.

Traumatische ervaringen zijn o.a. kindermishandeling, verwaarlozing, blootstelling aan partner geweld en het meemaken van een gewelddadige dood van een geliefde. Als gevolg van deze blootstelling blijkt dat verscheidene emotionele- en gedragsproblemen ontwikkeld kunnen worden op latere leeftijd, waaronder (geweld)criminaliteit. De zogenaamde ´cycle of violence´ is gebaseerd op de claim dat mishandelende kinderen zelf ook zullen gaan mishandelen. Uit onderzoek blijkt ook dat bij kinderen die verwaarloosd of mishandeld zijn, het waarschijnlijker is dat ze op latere leeftijd gewelddadig zijn. Het ervaren van fysieke mishandeling door een volwassene, wordt gezien als een risicofactor voor gewelddadig gedrag naar anderen op latere leeftijd.

Onder jeugdtrauma wordt onder meer verstaan het ervaren van een gebeurtenis die invloed heeft gehad op het verdere leven van de jongere in kwestie. Hierbij wordt onderscheid gemaakt in:

• Seksueel misbruik (aanranding en alle meer ernstige contact seksuele handelingen);
• Verwaarlozing (zowel emotioneel, pedagogisch als affectief);
• Fysieke mishandeling (geweld zoals slaan, schoppen etc. van ouder/opvoeder naar kind);
• Psychische mishandeling (getuige van zwaar geweld, regelmatig getuige zijn van geweld tussen ouders/verzorgers, bedreigd worden met (vuur)wapen).

Onderzoek heeft een verband aangetoond tussen trauma uit de kindertijd, geweld en betrokkenheid bij justitie. Omdat jeugdstrafrechtstelsels beter zijn afgestemd op de behoeften van getraumatiseerde jongeren, is een aantal traumagerichte behandelprogramma’s ontwikkeld om de gevolgen van trauma te verzachten. Evaluaties van trauma gerelateerde behandelingen tonen hun effectiviteit aan bij het verminderen van trauma gerelateerde symptomen. Verder heeft eerder onderzoek aangetoond dat trauma-geïnformeerde behandeling gedragsproblemen en institutioneel geweld kan verminderen. Hoewel er indirect bewijs is dat trauma-geïnformeerde behandeling jeugdgeweld en recidive vermindert, heeft geen enkel onderzoek tot dusver een trauma-geïnformeerde behandeling beoordeeld op gedragsresultaten buiten residentiële voorzieningen. Deze systematische review geeft een overzicht van het gebruik van traumagerichte behandeling in jeugdsituaties en geeft aanbevelingen voor praktijk en toekomstig onderzoek. Bijgesloten onderzoeksynthese biedt ook voor de Nederlandse situatie handvaten voor effectieve behandelmethoden van jeugdtrauma´s en daarmee het voorkomen van (geweld)criminaliteit.

Bron

Zettler, Haley R. (July 2020). Much to Do About Trauma: A Systematic Review of Existing Trauma-Informed Treatments on Youth Violence and Recidivism. Youth Violence and Juvenile Justice, July, pp. 1-22. https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1541204020939645

Samenvatting

Research has demonstrated a relationship between childhood trauma, violence, and justice involvement. As juvenile justice systems have become more attune to the needs of traumatized youth, a number of trauma-informed treatment programs have been developed to mitigate the effects of trauma. Evaluations of trauma-informed treatment demonstrate their effectiveness in reducing trauma-related symptoms. Further, prior research has found that trauma-informed treatment can reduce behavioral infractions and institutional violence. While there is indirect evidence that trauma-informed treatment reduces juvenile violence and recidivism, no research to date has assessed trauma-informed treatment on behavioral outcomes outside of residential facilities. This systematic review provides an overview of the use trauma-informed treatment in juvenile justice settings and provides recommendations for practice and future research.

Figure 1. Pathway from childhood trauma to delinquency.

This systematic review highlights the need for future research to evaluate specific trauma-informed treatment for justice-involved youth on outcomes such as youth violence and recidivism. While there are several promising programs for justice-involved youth with trauma histories, more research is needed to understand their impact in the broader population, especially in community-based samples. Only by more carefully examining the ways in which trauma impacts youth violence and recidivism, and how trauma-informed treatment mitigates the negative consequences of trauma, can we identify the most effective interventions to treat trauma and reduce recidivism among justice-involved youth.

Afsluitend

Opnieuw een bewijs dat beschikbare kennis, dit keer over behandeling van trauma´s bij kinderen en het voorkomen van (geweld)criminaliteit, behulpzaam kan zijn bij het toepassen van effectieve interventies. Hierbij wel een positieve opmerking / observatie: het gaat in Nederland bijzonder goed met de ontwikkeling van de jeugdcriminaliteit en de jeugd in het algemeen. In het afgelopen decennium daalde het aantal 12 tot 18 jarige verdachten met -67% en in de leeftijdscategorie 18 tot 25 jaar met -57%. Zie onderstaande dia voor de verklaringen daarvan.

Kortom, met de meeste jongeren gaat het goed, maar er blijven kleine hardnekkige groepen over waar het niet goed mee gaat. Die negatieve ontwikkeling wordt deels veroorzaakt door opgelopen jeugdtrauma´s, gelukkig kan daar volgens bijgevoegde onderzoeksynthese wat aan gedaan worden, hoewel dat een lastige opgave blijkt te zijn. Kortom: relevante kennis voor beleid en praktijk.