Inleiding

Goede morgen allemaal op deze dinsdag 2 juli 2024. De zomer heeft zich voor even teruggetrokken maar volgens dit liedje komt die zeker weer terug: https://www.youtube.com/watch?v=cYQTL-ws6p4 Een meesterstuk van The Stranglers. Vandaag een prima ´kennisparel´ waarin een systematisch overzicht wordt gepresenteerd over de effectiviteit van één van de meest toegepaste programma´s om recidive te voorkomen: Het Reasoning and Rehabilitation” (R&R) program. Het betreft een voor volwassenen cognitief-gedragsmatig programma voor het aanleren van vaardigheden en waarden die nodig zijn voor pro sociale competenties en om antisociaal gedrag tegen te gaan. Het is ontworpen voor personen van 18 jaar en ouder van wie het asociale gedrag ertoe heeft geleid dat ze onder toezicht zijn gekomen van strafrechtelijke instanties.

Dergelijke programma´s zijn van groot belang om de criminele recidive terug te dringen door zich te richten op criminogene factoren die daar de oorzaak van zijn. Het R&R programma wordt het meest toegepast om dit te bereiken. Ondanks bewijs dat het R&R-programma effectief is in het terugdringen van recidive blijven er vragen bestaan ​​over de voordelen van een reeks cognitieve en gedragsmatige uitkomsten. Het betreft dan de  langetermijneffecten en het verschil tussen psychosociale uitkomsten in relatie tot de achtergrondkenmerken van verschillende individuen (geslacht, leeftijd, psychische stoornissen en verstandelijke beperkingen).

De auteurs van bijgesloten ´kennisparel´ concluderen dat R&R-programma effectief is in het verbeteren van sommige psychosociale vaardigheden bij individuen die delicten plegen. Er blijven echter nog steeds vragen onbeantwoord voor wat betreft ​het langetermijneffect op sommige uitkomsten en het effect op verschillende soorten daders en verschillende vergelijkingsgroepen.

Bron

Sánchez de Ribera, Olga, Violeta Chitgian Urzúa & Genée Pienaar (May/June 2024). How effective is the “Reasoning and Rehabilitation” (R&R) program in changing cognitive and behavioral skills?: A systematic review and meta-analysis. Aggression and Violent Behavior, vol. 74, May/June, pp. 1-14. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1359178924000405

Samenvatting

Interventions for individuals who commit offenses are of great importance to reduce criminal recidivism by targeting criminogenic factors. The first and most widely applied program is the Reasoning & Rehabilitation (R&R) program. Despite evidence that the R&R program (and its derivatives) is effective in reducing recidivism, questions remain regarding the benefits in a range of cognitive and behavioral outcomes, the long-term effects, and the difference between psychosocial outcomes for different individuals’ characteristics (i.e., sex, age, mental disorders, intellectual disabilities).

This systematic review and meta-analysis address these issues. A total of 28 studies were eligible for inclusion in the systematic review and 23 studies (N = 2528) for the meta-analysis. Results indicated that the R&R is effective in increasing (social) problem solving (SMD = 0.26, p = 0.009), empathy/social-perspective taking (SMD = 0.37, p < 0.001), and decreasing violence/aggression (SMD = 0.38, p = 0.003), anger/hostility (SMD = 0.25, p = 0.003), and impulsivity/inhibition (SMD = 0.27, p = 0.003) but not on criminal attitudes (SMD = 0.20, p = 0.07). Secondary, and some other primary outcomes, were not examined owing to the small number of studies that included these outcomes.

Our findings suggest that the R&R program (and its derivatives) is effective in improving some psychosocial skills, and in turn, it can reduce recidivism. However, questions still remain (i.e., the medium-long term effects on some outcomes, the effect on different types of offenders, and different comparison groups) due to the small number of studies included. Additionally, we must be cautious owing to several limitations, which were mainly related to risk of bias and the diversity of outcomes reported across the studies. Future studies should examine the role of moderators (i.e., contextual factors) on the underlying mechanisms of the program. Additionally, evaluations need to draw on shared outcomes using common measures to corroborate the validity of these results.

Afsluitend

In de medische wereld wordt de term Primum non nocere, gebruikt, richt geen schade aan met medische interventies. Oftewel, de medicijn / kuur richt meer schade aan dan de ziekte zelf (cure is worse than the disease). De kans dat de interventie schade aanricht is dus groter dan dat deze genezing met zich meebrengt. Ook bij het toepassen van strafrechtelijke interventies zou dit een fundamenteel principe moeten zijn: richt geen schade aan. Het R&R-programma blijkt hier niet onder te vallen, sterker de auteurs concluderen dat dit programma als effectief kan worden beschouwd. Uiteraard maken zij hier wat kanttekeningen bij.

Toch blijkt dat wetenschappers het vaak niet met elkaar eens zijn. Onlangs werd het R&R-programma beoordeeld door een aantal andere wetenschappers en zij komen tot de conclusie dat de huidige evidentie over die effectiviteit van slechte kwaliteit is en dat onderzoek van hogere kwaliteit nodig is om te bepalen of de huidige RNR-claims betreffende de effectiviteit daarvan gerechtvaardigd is. Ik verwijs de geïnteresseerde lezers  daarom naar die bijdrage met de titel: An updated evidence synthesis on the Risk-Need-Responsivity (RNR) model: Umbrella review and commentary: https://www.scopus.com/record/display.uri?origin=citedby&eid=2-s2.0-85193787632&noHighlight=false&relpos=1 Tja ook in de wetenschap blijken de uitkomsten van veelal goed onderzoek met elkaar te kunnen verschillen, in dit geval over het ook in Nederland veelvuldig toegepaste R&R-programma.