Inleiding

´There is surely nothing quite so useless as doing with great efficiency what should not be done at all´ (Peter F. Drucker, 1963). Goede morgen beste ´kennisparellezers´, het is vandaag dinsdag 15 oktober 2024. Dit liedje zat gisteren in mijn hoofd: https://www.youtube.com/watch?v=qRKNw477onU Mooi werk, de harmonica riff is een klassieker. Maar nu naar de bijgesloten ´kennisparel´ van vandaag. Dat is een zogenaamde ´review van reviews´ over de politiestrategie van ´hotspot policing´. Het betreft een strategie waarbij financiële middelen en politieactiviteiten zeer gericht worden ingezet op die plaatsen waar criminaliteit zich in bijzondere mate concentreert. Dit zijn zogenaamde ´Hot Spots´. Ter vergelijking, in de gezondheidszorg wordt al eeuwen lang in feite dezelfde strategie gevolgd, een zeer gerichte en zware selectieve investering bij de aanpak van virussen in zwaar getroffen gebieden. De gerichte aanpak van criminaliteit in die gebieden die gekenmerkt worden door een zeer hoog criminaliteitsniveau blijkt succesvol te zijn. Deze ´hot spots´ worden ook wel criminele brandhaarden genoemd.

Er wordt in de criminologische vakliteratuur ook wel gesproken over de zogenaamde wet van criminaliteitsconcentratie: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/1745-9125.12070 Die wet houdt het volgende in. Er is sprake van een scheve verdeling van de ’criminaliteitslasten’, ook in Nederland. Dat is zowel geografisch, aan daderkant en aan slachtofferkant het geval. Zo vindt bijna 45% van het geweld plaats bij slechts 10% van de slachtoffers met een publieke taak. Ook binnen het bedrijfsleven treffen we deze concentratie van slachtofferschap aan. Zo neemt drie procent van het totaal aantal vestigingen binnen de detailhandel meer dan 50% van het geschatte totale slachtofferschap voor haar rekening.

Aan daderkant blijkt vijf procent van de bekende daders verantwoordelijk te zijn voor 40 procent van bepaalde delicten. Ook geografisch is de criminaliteit niet evenredig verdeeld, er is sprake van zogenaamde ’hot places’. Dit zijn buurten, locaties en bedrijventerreinen waar (georganiseerde) criminaliteit zich bovengemiddeld voordoet. Er is sprake van geconcentreerde ’criminele brandhaarden’. Kortom: met een selectief en gericht criminaliteitsbeleid kan er veel meer preventief en repressief effectief worden opgetreden tegen allerlei vormen van criminaliteit.

Uit het onderzoek blijkt dat criminaliteit in steden extreem geconcentreerd is op micro geografisch niveau en dat er sprake is van concentratieniveaus met een smalle bandbreedte. De bevindingen van een smalle bandbreedte blijken robuust te zijn bij onderzoeken waarbij verschillende meetinstrumenten en verschillende methodologische benaderingen zijn toegepast . Deze bevindingen versterken de keuze voor het politiële beleid dat zich richt op hotspots van criminaliteit.

Gedurende de laatste 20 jaar is er een robuuste hoeveelheid aan empirisch bewijs ontwikkeld met betrekking tot criminaliteit die plaatsvindt op specifieke locaties, vaak aangeduid als “hotspots” . Zie bijvoorbeeld deze recente compilatie van politiekennisparels: https://www.researchgate.net/publication/359236763_Politiekennisparels_2020-2024_Een_overzicht_van_op_evidentie_gebaseerd_politiewerk In bijgesloten ´kennisparel´ wordt een super systematisch overzicht gegeven van 17 systematische reviews rond hotspot policing . De overgrote meerderheid van plaatsgebonden interventies heeft een betekenisvolle impact op criminaliteit en geweld en de criminaliteit wordt niet substantieel verplaatsen naar nabijgelegen gebieden. Op naar de ´kennisparel´ van vandaag.

Bron

Abt, Thomas, David B. Wilson, Catherine S. Kimbrell, Richard Hahn & William Johnson (August 2024). Crime, place, policy, and politics. Aggression and Violent Behavior, 27 August, pp. 1-26. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1359178924000818

Samenvatting

Over several decades, a robust body of empirical evidence has developed concerning crime occurring at specific locations, often referred to as “hot spots” (NASEM, 2018). Among researchers, it is well understood that there are efficiencies associated with attending to these geographic crime concentrations. In this “review of reviews,” we examine systematic reviews of place-based anti-crime strategies, discuss the policy implications of this research, and examine the obstacles associated with disseminating place-based and other research findings in an era increasingly defined by political polarization. We also explore how these obstacles might be overcome.

Our examination of 17 systematic reviews demonstrates that (1) the large majority of place-based interventions have meaningful impacts on crime and violence, (2) these strategies do not substantially displace crime to nearby areas, (3) the effect sizes associated with these interventions are typically described as modest to moderate, and (4) the place-based strategies that feature policing generally have larger effects than those that feature green space, urban upgrading, or situational crime prevention strategies.

From these findings, we draw the following commonsense conclusions: when using place-based strategies to fight crime, policymakers and practitioners should target the places where crime concentrates and use a combination of enforcement and non-enforcement approaches that feature community-oriented problem-solving.

Despite the apparent simplicity of these findings, translating them into policy is challenging due to communication gaps between researchers and policymakers and also political constraints. While researchers may have limited options in addressing the latter challenge, the former may be overcome by using in clear, direct communication that aligns with the public’s apparent preference for balanced approaches to crime reduction. Future research should focus on refining these findings, improving communication about them with policymakers, and ensuring that they are implementable in real-world settings

Afsluitend

Het is duidelijk, deze onderzoeksynthese laat zien dat de door de politie gehanteerde strategie van ¨Hot Spots Policing´ effectief blijkt te zijn. Nu zal het de regelmatige ontvangers van de ´kennisparels´ zijn opgevallen dat deze veelal in het Engels beschikbaar zijn en grotendeels gaan over interventies en maatregelen die buiten Nederland zijn geëvalueerd. Dat klopt, de meeste van deze onderzoeksyntheses worden buiten Nederland gepubliceerd. Dat komt simpelweg vanwege het feit dat in Nederland op het terrein van criminaliteit en rechtshandhaving weinig effectevaluaties plaats vinden. Toch zijn de resultaten van deze buitenlandse studies deels toepasbaar in Nederland. Het gaat dan vooral om onderliggende mechanismen die ten grondslag liggen aan de effectieve of ineffectieve maatregel.

´We did not try it, and it did not work. That is an ‘implementation failure’

Ondanks het sterke bewijs dat hot spot policing persoonlijke slachtofferschap en incidenten kan verminderen blijven politiediensten terughoudend met het uitvoeren van routinematige hot spot patrouilles. Nu herhaaldelijk de voordelen zijn vastgesteld van systematisch patrouilleren op hotspots waar criminaliteit en slachtofferschap zich bovengemiddeld voordoet, is de volgende uitdaging voor de politie om daadwerkelijk op deze manier te surveilleren op een ‘business as usual’-manier. Dit zal om verschillende redenen geen sinecure zijn. Ten eerste, zoals talloze eerdere politiesurveillance experimenten hebben aangetoond is het implementeren van het gewenste patrouilleniveau in de regel een lastige taak zoals ook blijkt uit bijgesloten ´kennisparel´. Politiemensen hebben routinematig niet de capaciteit om surveillancetaken op hotspots uit te voeren vanwege andere operationele eisen of gebrek aan beschikbaar personeel.

De strategie van hot spots policing werkt, het is nu om uit te uitzoeken hoe er ook in de Nederlandse politiepraktijk een consistente strategie van gemaakt kan worden. Het kan hierbij helpen om meer inzicht te krijgen in de kosten-batenverhouding van een dergelijk programma. Beslissers binnen de politieorganisatie kunnen dan in de verleiding komen om dit onderzoek te herhalen om de effecten in hun eigen politie eenheden te onderzoeken. Ik zou zeggen, ga voor een replicatie van de bijgesloten politie experimenten.

Hoe dan ook naar mijn mening voor de Nederlandse politiepraktijk mooi nieuws, Hot Spots Policing blijkt een succesvolle politiestrategie te zijn. Een gemiddelde reductie van 16% van criminaliteit in vergelijking met controlegebieden. Geen criminaliteitsverplaatsing naar aangrenzende geografische gebieden en simpelweg: minder slachtoffers. Weer een bewijs dat beschikbare kennis laat zien dat criminaliteitspreventie werkt. De stelling ´prevention beats detention´ (https://www.researchgate.net/publication/287935840_Prevention_beats_detention_Evidence_from_The_Netherlands) wordt opnieuw bewezen in bijgevoegde onderzoeksynthese. Reden te meer om de criminaliteitspreventieve aanpak daadwerkelijk prioriteit te geven in beleid en praktijk. Al is het alleen om slachtofferschap en daderschap te voorkomen en hiermee de druk op de strafrechtketen te verminderen.