Inleiding
Goede morgen allemaal op deze maandag 4 november 2024. Ik trakteer mijzelf op deze maandagochtend op een liedje van mijn lievelingsband The Ramones omdat ik afgelopen zaterdag 65 jaar oud ben geworden: https://www.youtube.com/watch?v=Dfc-Yn43Qeg Ik ga trouwens nog wel even door met het versturen van de ´kennispareltjes´. Ik vind het werk dat ik doe leuk en ga daarom voorlopig niet met pensioen. De ´kennisparel´ van vandaag betreft een empirisch longitudinaal onderzoek naar de effecten van gezinsondersteuning in combinatie met een communicatieprogramma (taalonderwijs en gerichte ondersteuning in de klas) op de omvang van jeugdcriminaliteit en recidive in Brisbane, Australië.
Bijgesloten ´kennisparel´ beschrijft het zogenaamde Pathways to Prevention Project gericht op het vroegtijdig doorbreken / voorkomen van een loopbaan / criminele carrière in de jeugdcriminaliteit. De effecten daarvan zijn als volgt. Er is overtuigend bewijs gevonden voor de invloed van een zogenaamd verrijkt voorschools programma, het communicatieprogramma, op het verminderen met meer dan 50 procent van het aantal jongeren dat betrokken raakt bij een veroordeling voor jeugdcriminaliteit op 17-jarige leeftijd. De effecten van alleen uitgebreide gezinsondersteuning op die jongeren is minder effectief terwijl de doeltreffendheid hiervan op de opvoeders / ouders positieve effecten laat zien.
Gezinsondersteuning op zichzelf verminderde de jeugdcriminaliteit dus niet, maar wel in combinatie met het voorschoolse programma. Het percentage jeugdcriminaliteit tussen 2008 en 2016 in de Pathways-regio was ten minste 20 procent lager dan in andere regio’s in Queensland met eenzelfde lage sociaaleconomische status. Het lijkt erop (maar het bewijs is afwezig) dat het Pathways to Prevention Project de omvang van de jeugdcriminaliteit op het totale gemeenschapsniveau verminderde.
Bron
Allen, Jacqueline, Ross Homel, Daniela Vasco & Kate Freiberg (October 2024). Family support, enriched preschool and serious youth offending. Canberra: Australian Institute of Criminology, 16 pp. https://www.aic.gov.au/publications/tandi/tandi700
Het hoofdrapport is hier te vinden:
Allen, Jacqueline, Ross Homel, Daniela Vasco & Kate Freiberg (October 2024). The impact of a preschool communication program and comprehensive family support on serious youth offending: New findings from the Pathways to Prevention Project. Report to the Criminology Research Advisory Council. Canberra: Australian Institute of Criminology, 86 pp. https://doi.org/10.52922/crg77574
Samenvatting
This paper investigates the effects on court-adjudicated offending to age 17 of comprehensive, community‑based support offered through the Pathways to Prevention Project to families of preschool and primary age children. The sample is 543 children from a disadvantaged region in Brisbane, 192 of whom, at age four in 2002 or 2003, participated in the standard preschool curriculum plus a program designed to strengthen oral language and communication skills, and who transitioned to a local primary school where family support remained available.
Family support (involving 41% of families) was associated overall with a heightened risk of offending, reflecting the high level of need in these families, particularly in the later primary years. However, family support combined with the communication program corresponded to a very low offending rate. This suggests that family support should be combined with both high-quality, early-in-life preventive initiatives and with evidence-based child and parent programs in late primary school.
This study has shown that comprehensive family support by trusted local services is not a ‘silver bullet’ for youth crime prevention. However, we have also provided evidence that family support can play a critical role in combination with data-guided, evidence-based preschool or (by implication) school programs that are integrated with the standard curriculum, that strengthen the capabilities of classroom teachers and that are delivered by skilled specialists—preferably already working in the education system.
In this report, we investigate the effects of the Pathways to Prevention Project on the onset of youth offending. We find persuasive evidence for the impact of an enriched preschool program, the communication program, in reducing by more than 50 percent the number of young people becoming involved in court-adjudicated youth crime by age 17. We find equally strong evidence that comprehensive family support increased the efficacy and sense of empowerment of parents receiving family support. No children offended in the communication program if their parents also received family support, but family support on its own did not reduce youth crime. The rate of youth offending between 2008 and 2016 in the Pathways region was at least 20 percent lower than in other Queensland regions at the same low socio‑economic level, consistent with (but not proving) the hypothesis that the Pathways Project reduced youth crime at the aggregate community level.
These programs, combined with family participation, practical assistance and evidence-based parenting support, can provide a boost for all children living in disadvantaged communities, not just the most vulnerable. Such initiatives will be both scalable and sustainable if they are provided from within the community services and education systems and are supported by respectful partnerships with experts in universities, government and civil society.
Afsluitend
Jeugdcriminaliteit was, is en blijft beleidsmatig een onderwerp van zorg en aandacht in de Nederlandse maatschappij en vraagt om zeer verschillende maatregelen en interventies. Eén van die interventies is het inzetten van opvoedingsondersteuning. Deze bestaat uit een op de opvoedingssituatie toegesneden aanbod om ouders (weer) voldoende sturing aan de opvoeding te laten geven. Het gaat hierbij om methodieken die tot meer of minder expliciet geformuleerd doel hebben om (toekomstig) jeugdig crimineel gedrag of herhaling ervan te voorkomen of om voorlopers van dit gedrag tijdig te onderkennen en om te buigen. Jeugdig crimineel gedrag of voorlopers daarvan worden geschaard onder de bredere noemer van norm overtredend gedrag.
Kenmerk van opvoedingsondersteuning is dat ouders worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid en worden ze ook daadwerkelijk ondersteund bij het uitoefenen hiervan. De ondersteuning dient te bestaan uit een op hun opvoedingssituatie toegesneden aanbod om hen (weer) voldoende sturing aan de opvoeding te laten geven. Het gaat hierbij om methodieken die tot meer of minder expliciet geformuleerd doel hebben om jeugdig crimineel gedrag of herhaling ervan te voorkomen. Het betreft enerzijds methodieken waarbij ouders direct na een politiecontact van hun kind opvoedingsondersteuning aangeboden krijgen om mogelijk achterliggende opvoedingsproblematiek te onderkennen en te verhelpen, en anderzijds methodieken waarbij opvoedingsondersteuning wordt ingezet op het moment dat signalen van mogelijk toekomstig crimineel gedrag zijn geconstateerd: https://bureaubeke.nl/publicaties/signalen_voor_toekomstig_crimineel_gedrag/
Velen menen dat bemoeienis met het gezin de privacy schendt. Anderen vinden dat een excuus om de zaak op zijn beloop te laten. In principe is dwang niet te verkiezen. Van vrijwillige medewerking van de ouders is veel meer te verwachten. Dan kunnen hulpverleners immers beter gebruik maken van de mogelijkheden die het gezin heeft. Maar wat te doen wanneer ouders van kinderen met stelselmatig probleemgedrag zulke hulpprogramma’s weigeren? In hoeverre is het mogelijk om een onderbouwde selectie van ´probleemgezinnen´ te maken? Gegeven de beperkte voorspelbaarheid van criminele loopbanen sluit ik daarom ook een kritische verhandeling bij over het concept van vroegtijdig ingrijpen bij criminaliteitsrisico´s. Al wat ouder, uit 2007, maar volgens mij nog steeds geldig: https://www.researchgate.net/publication/303304815_Vroegtijdig_ingrijpen_bij_criminaliteitsrisico
Ten slotte, op het terrein van de (preventie) van jeugdcriminaliteit is de afgelopen jaren een veelheid van kwalitatief goede studies verschenen, kijk maar eens naar dit overzicht van verschenen ´kennisparels´ van die beschikbare kennis: https://www.researchgate.net/publication/375775160_Jeugdcriminaliteit_kennisparels_2020-2024_Een_overzicht_van_een_op_evidentie_gebaseerde_aanpak En ik blijf het tot vervelends toe herhalen: het gaat meer dan goed met de ontwikkeling van jeugdcriminaliteit in Nederland. Er is de laatste jaren sprake van een significante daling: https://www.researchgate.net/publication/314371520_PowerPoint_presentatie_Jeugdcriminaliteit_in_Nederland_de_stand-van-zaken_in_2024 En dat is positief nieuws om mee af te sluiten.
