Inleiding en context
Donderdag 25 juni 2020, de zomer van dit jaar lijkt alweer een bijzondere te worden. Misschien nog even een geheugenopfrisser: waarom stuur ik jullie deze ´kennisparels´? Dat is in feite simpel: ´niet of matig verspreide kennis is nutteloze kennis´. En naar mijn mening wordt bestaande wetenschappelijke kennis te weinig gebruikt, zowel in de praktijk als in het beleidsproces. Met deze gerichte verspreiding van kennis op het terrein van vooral criminaliteit en rechtshandhaving probeer ik het kennisgebruik op een hoger niveau te tillen. Kennis dus als ´productiefactor´ voor een meer effectief en rationeel beleid. Brandstof om na te denken en om daarmee ´evidence based beleid´ te voeren.
Vandaag een bijzondere ´kennisparel´, met de wat cryptische titel: ´The organizational justice effect among criminal justice employees: A meta‐analysis´. Ik moest daar even over nadenken, maar ik kom tot de conclusie dat het voor het kerndepartement, en de vele uitvoeringsorganisaties behorende tot ons ministerie van Justitie & Veiligheid een interessante onderzoeksynthese is. Het gaat in feite om de mate waarin werknemers binnen J&V-organisaties de leiding van die organisaties waarderen als positief of negatief. Het lijkt een beetje op procedurele rechtvaardigheid, wanneer ´de bazen´ binnen justitieonderdelen in de optiek van werknemers eerlijk en transparant zijn, dan heeft dat een belangrijke uitwerking op het gewenste of ongewenste gedrag van die werknemers. In feite ´procedurele rechtvaardigheid op de justitiewerkvloer´. Bij een positieve waardering blijkt dat bijvoorbeeld politieagenten of gevangenispersoneel de ´klanten´ op een veel positiever en eerlijker manier benaderen en helpen dan bij een negatieve opinie over die ´bazen´. Om van te leren dus. Wat zijn de hoofdconclusies van de bijgesloten onderzoeksynthese?
Bron
Wolfe, Scott E. & Spencer G. Lawson (May 2020). The organizational justice effect among criminal justice employees: A meta‐analysis. Criminology, pp. 1- 26. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/1745-9125.12251
Samenvatting
Criminal justice agencies are like other organizational settings in many ways. For example, police departments, correctional facilities, and the courts all serve a client base. Like workers in other
organizational settings, criminal justice employees value fair managerial practices in their agencies. The findings from organizational justice research in criminology and criminal justice have shown that, when criminal justice employees believe their supervisors are fair, they are more likely to self-report and engage in a wide range of beneficial work behaviors or hold attitudes favorable to such behaviors.
Numerous organizational justice studies have appeared in criminology and criminal justice journals over the past few decades, and their results have shown that police officers, for example, who feel they have been treated fairly by their supervisors report more commitment to their agency’s goals, more identification with their agency, and less cynicism toward their job or citizens compared with their counterparts who perceive less organizational justice from their supervisors.
Recent research findings also have shown that police officers who experience organizational justice from their supervisors are more likely to support democratic styles of policing by holding positive attitudes toward the use of procedural justice when interacting with citizens and being restrained in the use of force. The benefits of organizational justice also seem to extend to counterproductive work behaviors. Police officers are less likely to self-report violating agency rules or committing misconduct when they believe they have been treated fairly by their supervisors.
The research evidence indicates that organizational justice is an important predictor of beneficial, harmful, and counterproductive work attitudes and behaviors among criminal justice employees. With
that said, the study of organizational justice in criminology and criminal justice has now reached a critical point like what was experienced at the turn of the century in the broader organizational behaviour literature. There is a need to take stock of the research evidence on the organizational justice effect among criminal justice employees for several reasons. For one, even though the results of previous meta-analyses provided a wealth of information about the role of organizational justice in typical employee settings, they were conducted 20 years ago and prior to when almost all the organizational justice research in a criminal justice setting had taken place. As such, these meta-analyses included nearly no studies that were focused on criminal justice employees. Second, although some parallels exist between corporate and criminal justice organizational settings, criminal justice agencies are different from corporate-type organizations in fundamental ways that may impact the importance of organizational fairness to justice system employees. Third, some lingering questions in the criminological literature can only be answered with a meta-analysis. We will discuss each of these questions in turn.
After reviewing the literature, we find that a justice system employee’s perception of organizational justice is an important predictor of work-related outcomes. Research findings of this type are important because many employee outcomes that stem from supervisor fairness ultimately impact the citizens the system serves. Organizational justice, for example, has been shown to be positively associated with police officers’ willingness to treat citizens with procedural fairness and with correctional officers having less cynical views of rehabilitation efforts. In this way, organizational justice is the key to the success of the criminal justice “business.”
Afsluitend
Wie goed doet goed ontmoet, en dat geldt ook voor de verhouding tussen de leiding van een organisatie en de medewerkers daarvan. Er gaat dus een positief effect uit van goed leiderschap op het werk van de medewerkers en daarmee direct op de klanten waar die medewerkers zich dagelijks mee bezig houden. Van de verhouding publiek-politie tot de gedetineerde en de gevangenisbewaarder, tot de rechtzoekende bij het Juridisch Loket tot de interactie tussen rechter en verdachte. Een mooie overzichtsstudie, misschien erg Amerikaans, maar conceptueel en in de uitkomsten zeker relevant voor de organisatie van het grote Nederlandse ministerie van Justitie & Veiligheid met zijn ruim 110.000 medewerkers. Daarmee is dat ministerie de grootste werkgever van Nederland.