Inleiding en context

Goede maandagmorgen het is 26 april 2021. Ik heb genoten van een klein weekeinde in Lochem. Nederland is mooi, dat ontdekken veel mensen gedurende deze COVID-19 pandemie. Over die pandemie gesproken, vanochtend een ´kennisparel´ over de trend in huiselijk geweld gedurende deze nare periode. Hoe zien deze trends er (internationaal) uit, wat kunnen we opmaken uit de gegevensbronnen uit verschillende landen? Ik weet uit persoonlijke ervaring dat deze kennis uit verschillende bronnen tot vaak emotionele reactie kan leiden. Aan de ene kant heb je de mening dat huiselijk geweld of geweld achter de voordeur toeneemt, aan de andere kant blijkt dat het op basis van de beschikbare kennis allemaal wel mee valt. Bijgesloten systematisch overzicht van achttien beschikbare empirische studies laat zien dat er internationaal sprake is van een stijging van huiselijk geweld tijdens de COVID-19 pandemie. Dus snel naar het bijgesloten systematisch overzicht van vanochtend, wat blijkt daar uit?   

Bron

Piquero, Alex R., Wesley G. Jennings, Erin Jamison, Catherine Kaukinen & Felicia Marie Knaul (June 2021). Domestic violence during the COVID-19 pandemic: Evidence from a systematic review and meta-analysis. Journal of Criminal Justice, vol. 74, May-June, pp. 1-10.

Samenvatting

The aim of this review was to estimate the effect of COVID-19-related restrictions (i.e., stay at home orders, lockdown orders) on reported incidents of domestic violence. A systematic review of articles was conducted in various databases and a meta-analysis was also performed. The search was carried out based on conventional scientific standards that are outlined in the Preferred Reporting Items for Systematic Review and Meta-Analysis Protocols (PRISMA-P) and studies needed to meet certain criteria. Analyses were conducted with a random effects restricted maximum likelihood model. Eighteen empirical studies (and 37 estimates) that met the general inclusion criteria were used. Results showed that most study estimates were indicative of an increase in domestic violence post-lockdowns. The overall mean effect size was 0.66 (CI: 0.08–1.24). The effects were stronger when only US studies were considered. Incidents of domestic violence increased in response to stay-at-home/lockdown orders, a finding that is based on several studies from different cities, states, and several countries around the world.

Researchers and policy makers will need to identify both the short- and long-term implications of the COVID-19 pandemic on the risk for domestic violence and subsequent consequences. This includes an understanding of the nature of domestic violence and types of victimizations that come to the attention of the police, and how police agencies may better address this changing crime problem, as well as those that do not get reported to law enforcement and how to address those situations. For those victims reporting their victimization experiences to the police, but choosing—or being forced—to remain with their abuser, there will be a need for more intensive law enforcement, social services, and victim advocacy follow-up both during and after the COVID-19 pandemic. Federal governments will need to ensure that financial stimulus packages aimed at reducing the economic impact of the pandemic on families also include targeted resources for women and children leaving violent homes, and at the same time earmark resources for victim service and healthcare providers seeing an increase in their caseloads related to domestic violence during and after the pandemic.

Some authors note the importance of making screening tools and assessments for domestic violence more readily available in diverse community, clinical, and healthcare settings, particularly via telehealth. This may also include collaboration between COVID-19 testing and vaccination sites and police agencies and domestic violence response organizations to include abuse screenings and safety planning. Finally, there will need to be creative approaches to reaching out to those women and children most at risk and often least likely to come to the attention of official agencies and victim response organizations. This includes the expansion of telehealth and remote victim services, expansion of team-based behavioral response units, and the development of innovative referral systems for any and all agencies and providers responding to calls for help from victims and survivors experiencing abuse in their home.

Afsluitend

Al met al heeft ruim één jaar coronamaatregelen een schat aan interessant statistisch materiaal opgeleverd hoe de criminaliteit zich heeft ontwikkeld. Dat verdient naar mijn mening een veel omvangrijker investering in Nederland om te weten wat er aan de hand is. We hebben uiteraard de Corona Crime Change Monitor, waarvan we wekelijks een update krijgen. Maar de CCCM doet niet veel aan duiding. Wat is er aan de hand?, hoe kunnen we de criminaliteitstrends verklaren?, hoe verhouden we ons tot andere landen,? hoe ziet de te verwachten ontwikkeling in de criminaliteit er uit na de COVID-19 epidemie? We hebben het hier over ‘het grootste natuurlijke experiment’ dat we ooit hebben meegemaakt. Ik vind het een opvallend gemis, vanuit de criminologie en de gedragswetenschap, dat daar in Nederland tot nu toe eigenlijk maar door een beperkt aantal mensen serieus naar gekeken wordt. Wat zit er achter die cijfers? Hoe moeten we die precies duiden? Wat kun je ervan leren voor toekomstig beleid? Het lijkt wel of de noodzakelijke ‘nieuwsgierigheid’ ontbreekt. Dat verwondert mij zeer. Ik zou zeggen kijk nog eens naar deze ´kennisparel´ die ik op 21 januari van dit jaar verstuurde: https://prohic.nl/2021/01/21/154-21-januari-2021-implications-of-the-covid-19-pandemic-for-police-agencies-and-other-organisations-covid-19-special-papers/ Daar kun je naar mijn mening veel van leren.