Inleiding en context

Goede morgen allemaal op deze dinsdag 11 oktober 2022. Eerst een liedje om de bevolking van Oekraïne een hart onder de riem te steken: https://www.youtube.com/watch?v=SvJLVg08TMsb Vandaag een mooie ´kennisparel´, het betreft een overzicht van de beschikbare kennis over de zogenaamde ´crime harm index´ (CHI). Met behulp van deze CHI wordt gepleit voor een ´nieuwe maat voor het kwaad´. Dat is een wat cryptische omschrijving, maar deze dekt m.i. wel de lading. Waar gaat het over? De omvang en ernst van de criminaliteit wordt in feite op basis van twee bronnen weer gegeven: de door de politie geregistreerde criminaliteit en via zogenaamde slachtofferenquêtes, waarin een steekproef van de bevolking van 15 jaar en ouder aan geeft of men het afgelopen jaar slachtoffer is geworden van verschillende typen van criminaliteit. Daarnaast is er uiteraard nog een groot aantal andere bronnen beschikbaar om uitspraken te doen over trends en omvang in ´de criminaliteit´.

In essentie komt het er op neer op dat deze CHI een berekening maakt op basis van de ernst of harm (schade / toegebracht leed) van verschillende typen delicten. Er wordt dus in feite een ernstscore gegeven aan verschillende typen van delicten. Dat is uiteraard helemaal niet nieuw. Al in 1964 publiceerden Marvin Wolfgang en Thorsten Sellin hun klassieker The measurement of delinquency:  https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/001112876501100417?journalCode=cadc Maar goed wat is de stand van zaken nu rond deze ´nieuwe manier´ om de omvang en ernst van criminaliteit te meten en te duiden? Bijgesloten ´kennisparel´ geeft daar een antwoord op.

Bron

Ruitenberg, Teun van & Stijn de Ruiter (October 2022). The adoption of a crime harm index: A scoping literature review. Police Practice and Research: An International Journal, 8 October, pp. 1-23. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/15614263.2022.2125873

Samenvatting

An emerging line of research explores how calculating the harm associated with different types of crime serves as a method to measure crime across times, places and people. A crime harm index (CHI) is suggested to produce a more reliable bottom line indicator of public safety and it would allow law enforcement agencies to invest their scarce resources in proportion to the harm caused by various types of crimes. This scoping literature review maps the literature on crime harm indices published after 2006 by answering the following research questions: (1) what is the rationale for a CHI, (2) what are the possible ways to operationalize a CHI; (3) how can a CHI be used in crime analysis; (4) what are the general outcomes of the studies using a CHI; (5) what are the known challenges and critiques of a CHI and (6) what research gaps related to CHI are expressed in this field of research?

In this literature review, we mapped an emerging line of research that uses sentencing guidelines or sentencing practice to develop harm-weighted crime indices. In doing so, we captured the latest developments of a longer tradition of studies that take into account the various levels of seriousness or harm associated with different crime types. In the literature, adopting a CHI is encouraged, especially for law enforcement agencies, because crime counts would not provide a bottom line indicator of whether public safety is increasing or decreasing. In fact, crime counts are generally considered misleading, simply because ‘all crimes are not created equal’. By constructing and adopting a CHI, so it is suggested in the literature, it becomes possible for police services to allocate their scarce resources to the places and people that cause or suffer the greatest harms in society.

This literature review has clearly shown the potential benefit of adopting a CHI for the police and for criminological research in general. To summarize, using a CHI in addition to crime counts allows to shine a new light on crime trends across regions, for instance, by showing that increasing crime counts do not necessarily go hand in hand with an increase in crime harm values, and vice versa. A CHI also helps to identify the ‘power few’ offenders and victims that cause or suffer the greatest harm, as well as to identify crime ‘harm spots’ – which are not necessarily concentrated in the same areas as ‘hot spots’. Finally, a CHI offers an interesting new and extra metric to be used in evaluation studies. In criminological research, recidivism and the success of interventions are often measured in terms of re-offending only. Yet with a CHI it becomes possible to see if a program also reduced crime harm.

Afsluitend

In bijgesloten ´kennisparel´ hebben de auteurs de onderzoekslijn in kaart gebracht die gebruik maakt van straftoemetingsrichtlijnen of straftoemetingspraktijken om in schadetermen gewogen misdaadindexen te ontwikkelen. Ze beschrijven daarbij de nieuwste ontwikkelingen die bestaan van een langere traditie van onderzoeken die rekening houden met de verschillende niveaus van ernst of schade die samenhangen met verschillende soorten criminaliteit. Het literatuuronderzoek heeft duidelijk het potentiële voordeel aangetoond van het invoeren van een CHI voor de politie en voor criminologisch onderzoek in het algemeen.

Samenvattend kan het gebruik van de CHI naast het aantal misdrijven een nieuw licht werpen op misdaadtrends in verschillende regio’s, bijvoorbeeld door aan te tonen dat een toenemend aantal misdrijven niet noodzakelijk hand in hand gaat met een toename van de veroorzaakte schade door criminaliteit en vice versa . De CHI helpt ook bij het identificeren van de meest actieve daders en categorie slachtoffers die de grootste schade veroorzaken of ondergaan. Ten slotte biedt een CHI een interessante een nieuwe en extra maatstaf om te gebruiken in evaluatiestudies. In criminologisch onderzoek worden recidive en het succes van interventies vaak alleen gemeten in termen van recidive. Maar met de CHI wordt het mogelijk om te observeren of een programma ook de schade door criminaliteit vermindert. Mooi dus.

Naar mijn mening kan de voorgestelde meetmethode om de werkelijke ´maat voor het kwaad´ van de omvang en ernst van de criminaliteit ook in Nederland worden toegepast. Vanuit de politieorganisatie lijkt mij dit werkelijk een uitdaging. Maar ook vanuit het ministerie van Justitie en Veiligheid zou er serieus studie van gemaakt kunnen worden. Ik ben benieuwd of deze ´kennisparel´ daartoe aanleiding kan geven. Mij lijkt het zeer de moeite waard. Eerder pleitte ik al om een dergelijke CHI toe te passen om de schade van georganiseerde misdaad in kaart te brengen: https://prohic.nl/2022/08/01/433-1-augustus-2022-a-method-for-organized-crime-harm-assessment-connecting-associated-crimes/