Inleiding en context

Beste mensen, het is alweer maandag 16 januari 2023. Ik wens jullie allemaal een prettige (werk)week toe. Nog even voor de duidelijkheid voor wat betreft de verzending van de ´kennisparels´. Die vallen vanaf 2023 in de regel op maandag, dinsdag en donderdag in jullie mailbox. Ik begin met een toepasselijk liedje bij de inhoud van deze ´kennisparel´: https://www.youtube.com/watch?v=LnwGlIWwYl4  Ik heb vandaag dus weer een mooie recente ´kennisparel´ opgediept. Zeer relevant voor de politiepraktijk maar ook voor het justitiebeleid. Het betreft een prima recent systematisch overzicht en oordeel over de effectiviteit van preventief fouilleren door de politie. In het Engels worden termen als  stop and frisk, Terry stops, street pops, stop and search, en street stops gebruikt. Eerder verstuurde ik deze ´kennisparel´ over de effectiviteit van preventief fouilleren in Nederland: https://prohic.nl/2022/06/20/408-20-juni-2022-evaluatie-preventief-fouilleren-eindrapport/

Het instrument preventief fouilleren is in 2002 in Nederland geïntroduceerd in de Gemeentewet. Hiermee kunnen burgemeesters veiligheidsrisicogebieden aanwijzen waar personen preventief gefouilleerd kunnen worden en voertuigen, verpakkingen en bagage op wapens kunnen worden onderzocht. De doelen zijn wapenbezit terugdringen, wapenbezit en -gebruik voorkomen en de veiligheidsbeleving in het gebied vergroten. In 2014 zijn de bevoegdheden van de burgemeester uitgebreid om preventief fouilleren in spoedeisende situaties eenvoudiger te kunnen inzetten. Bijvoorbeeld bij dreigend supportersgeweld waarover pas op een laat moment informatie beschikbaar komt.

De context van de inzet van het instrument preventief fouilleren is de afgelopen jaren veranderd. Aan de ene kant is sprake van een trend waarbij sprake is van een ‘verharding’ van de maatschappij. Wapengebruik onder jongeren neemt toe, er wordt steeds zwaarder vuurwerk gebruikt (tegen hulpverleners), georganiseerde (drugs)criminaliteit wordt ernstiger, et cetera. Gelet op dergelijke trends zou er reden kunnen zijn om preventief fouilleren breder en slagvaardiger in te zetten. Aan de andere kant is er een toenemende maatschappelijke discussie over etnisch profileren. Mede gelet op het risico op ongeoorloofde selectie/etnisch profileren bij preventief fouilleren zijn er verschillende grote stedelijke gemeenten (met wapenproblematiek) die het instrument niet meer (structureel) inzetten.

Het gebruik van preventief fouilleren is internationaal één van de meest voorkomende maar controversiële proactieve strategieën in het dagelijkse politiewerk. Deze interventie is al generaties lang een hoofdbestanddeel van het politieoptreden die politieagenten in staat stelt om naar eigen goeddunken een onderzoek te starten bij een persoon van wie redelijkerwijs wordt vermoedt dat de persoon een misdrijf heeft gepleegd of bezig is met het plegen van een misdrijf. Bijgesloten ´kennisparel´ geeft antwoord op de volgende vragen: 

Wat zijn de effecten van stopinterventies / preventief fouilleren op criminaliteit en wanorde op gebiedsniveau?

Wat zijn de effecten van stopinterventies / preventief fouilleren op de houding van individuen en gemeenschappen ten opzichte van de politie?

Wat zijn de effecten van stopinterventies / preventief fouilleren op individuele mentale en fysieke gevolgen?

Wat zijn de effecten van stopinterventies / preventief fouilleren op criminaliteit en/of delinquent gedrag?

Wat zijn de effecten van stopinterventies / preventief fouilleren op geweld tussen politie en burgers en wangedrag van de politie zelf?

Bron

Petersen, Kevin, David Weisburd, Sydney Fay, Elizabeth Eggins & Lorraine Mazerolle (March 2023). Police stops to reduce crime: A systematic review and meta-analysis. Campbell Systematic Reviews, vol. 19, no. 1, March, pp. 1-42. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/cl2.1302

Samenvatting

Police-initiated pedestrian stops have been one of the most widely used crime prevention tactics in modern policing. Proponents have long considered police stops to be an indispensable component of crime prevention efforts, with many holding them responsible for the significant reductions in violent crime observed across major US cities in recent decades. Critics, however, have taken issue with the overuse of pedestrian stops, linking them to worsening mental and physical health, attitudes toward the police, and elevated delinquent behavior for individuals directly subject to them. To date, there has been no systematic review or meta-analysis on the effects of these interventions on crime and individual-level outcomes. Objective is To synthesize the existing evaluation research regarding the impact of police-initiated pedestrian stops on crime and disorder, mental and physical health, individual attitudes toward the police, self-reported crime/delinquency, violence in police-citizen encounters, and police misbehavior.

We used the Global Policing Database, a repository of all experimental and quasi-experimental evaluations of policing interventions conducted since 1950, to search for published and unpublished evaluations of pedestrian stop interventions through December of 2019. This overarching search was supplemented by additional searches of academic databases, gray literature sources, and correspondence with subject-matter experts to capture eligible studies through December 2021. Eligibility was limited to studies that included a treatment group of people or places experiencing pedestrian stops and a control group of people or places not experiencing pedestrian stops (or experiencing a lower dosage of pedestrian stops). Studies were required to use an experimental or quasi-experimental design and evaluate the intervention using an outcome of area-level crime and disorder, mental or physical health, individual or community-level attitudes toward the police, or self-reported crime/delinquency.

We adopted standard methodological procedures expected by the Campbell Collaboration. Eligible studies were grouped by conceptually similar outcomes and then analyzed separately using random effects models with restricted maximum likelihood estimation. Treatment effects were represented using relative incident rate ratios, odds ratios, and Hedges’ g effect sizes, depending on the unit of analysis and outcome measure. We also conducted sensitivity analyses for several outcome measures using robust variance estimation, with standard errors clustered by each unique study/sample. Risk of bias was assessed using items adapted from the Cochrane randomized and non-randomized risk of bias tools.

Our systematic search strategies identified 40 eligible studies corresponding to 58 effect sizes across six outcome groupings, representing 90,904 people and 20,876 places. Police-initiated pedestrian stop interventions were associated with a statistically significant 13% (95% confidence interval [CI]: −16%, −9%, p < 0.001) reduction in crime for treatment areas relative to control areas. These interventions also led to a diffusion of crime control benefits, with a statistically significant 7% (95% CI: −9%, −4%, p < 0.001) reduction in crime for treatment displacement areas relative to control areas. However, pedestrian stops were also associated with a broad range of negative individual-level effects.

Individuals experiencing police stops were associated with a statistically significant 46% (95% CI: 24%, 72%, p < 0.001) increase in the odds of a mental health issue and a 36% (95% CI: 14%, 62%, p < 0.001) increase in the odds of a physical health issue, relative to control. Individuals experiencing police stops also reported significantly more negative attitudes toward the police (g = −0.38, 95% CI: −0.59, −0.17, p < 0.001) and significantly higher levels of self-reported crime/delinquency (g = 0.30, 95% CI: 0.12, 0.48, p < 0.001), equating to changes of 18.6% and 15%, respectively. No eligible studies were identified measuring violence in police-citizen encounters or officer misbehavior. While eligible studies were often considered to be at moderate to high risk of bias toward control groups, no significant differences based on methodological rigor were observed. Moderator analyses also indicated that the negative individual-level effects of pedestrian stops may be more pronounced for youth, and that significant differences in effect sizes may exist between US and European studies. However, these moderator analyses were limited by a small number of studies in each comparison, and we were unable to compare the effects of police stops across racial groupings.

While our findings point to favorable effects of pedestrian stop interventions on place-based crime and displacement outcomes, evidence of negative individual-level effects makes it difficult to recommend the use of these tactics over alternative policing interventions. Recent systematic reviews of hot spots policing and problem-oriented policing approaches indicate a more robust evidence-base and generally larger crime reduction effects than those presented here, often without the associated backfire effects on individual health, attitudes, and behavior. Future research should examine whether police agencies can mitigate the negative effects of pedestrian stops through a focus on officer behavior during these encounters.

Afsluitend

Tja, al met al suggereren de resultaten dat preventief fouilleren een effectieve strategie kan zijn maar wel met aanzienlijke nadelen. Gezien de waargenomen averechtse effecten in termen van individuele negatieve gevolgen bij de aangehouden personen en hun attitudes en gedrag ten opzichte van de rechtshandhaving is het niet duidelijk of deze interventies op lange termijn een netto winst opleveren of voordelen opleveren die de niet financiële kosten rechtvaardigen.

Kortom, er zijn nog steeds belangrijke en onderbelichte aspecten van preventief fouilleren. Het huidige bewijs geeft echter aan dat het gebruik van massale voetgangerscontroles leidt tot zowel een significante vermindering van criminaliteit als een breed scala aan negatieve effecten voor de personen die aan deze controles worden onderworpen. Het is dan uiteindelijk een politieke keuze in hoeverre men wil gaan met het preventief fouilleren. Bijgesloten ´kennisparel´ biedt naar mijn mening genoeg bewijs om die discussie op een op evidentie gevoed bewijs te voeren. Trouwens, er bestaat buiten het preventief fouilleren een scala aan effectieve politie interventies die uiteraard ook in Nederland toegepast kunnen worden, zie bijvoorbeeld dit overzicht: https://www.researchgate.net/publication/359236763_Politiekennisparels_2020-2022_Een_overzicht_van_op_evidentie_gebaseerd_politiewerk