Inleiding en context

Beste mensen, het is vandaag maandag 12 juni 2023. Een bijna tropisch weekeinde ligt achter ons, daarom dit liedje: https://www.youtube.com/watch?v=bn5TNqjuHiU Vandaag als ‘’kennisparel’’ weer een politieonderwerp: Evidence-based policing (EBP). Het is één van mijn favoriete onderwerpen waarover ik inmiddels de afgelopen jaren meer dan 100 ‘’kennispareltjes’’ heb verstuurd. Die zijn allemaal netjes chronologisch bij elkaar gezet in een publicatie die vanaf hier is te downloaden: https://www.researchgate.net/publication/359236763_Politiekennisparels_2020-2023_Een_overzicht_van_op_evidentie_gebaseerd_politiewerk  

Onlangs verscheen bij Politie & Wetenschap: https://www.politieenwetenschap.nl/ een bundel met zeven bijdragen van wetenschappers over ´evidence-based policing´. Mooi dacht ik, daar maak ik een ´kennisparel´ van. Bij nadere lezing van betreffende bundel begon ik toch wat te twijfelen. De auteur van het inleidende artikel, Jan Terpstra emeritus hoogleraar criminologie aan Radboud Universiteit Nijmegen, maakt het naar mijn mening wel erg bont door zijn bijdrage af te sluiten met de volgende conclusie:

´Wetenschappelijk onderzoek kan een belangrijke rol vervullen in de ontwikkeling en professionalisering van de politie. De invulling daarvan in de vorm van EBP is echter een dwaalspoor. Onderzoeksmethodisch berust EBP op een tunnelvisie. Inhoudelijk levert het weinig op. Het leidt tot een onaanvaardbare reductie van de complexiteit van politiewerk. De bijdrage die het levert aan verbetering van het politiewerk is gering. Het kan leiden tot ongewenste effecten voor zowel het politiewerk, als de relatie tussen politie en wetenschap(pers).

Ik moest een paar keer knipperen met mijn ogen en deze passage drie keer over lezen, maar het staat er toch echt. Kort gezegd is de conclusie (in mijn woorden) van emeritus hoogleraar Terpstra dat EBP een waardeloos concept is. Tja, dat is een conclusie die naar mijn mening niet aansluit op zijn hele betoog in het inleidende stuk.

De ´uitvinder´ van het concept EBP, Lawrence Sherman, zal daar zelf niet van wakker liggen want in oktober 2022 werd Sherman fulltime bevorderd tot Chief Scientific Office binnen de Metropolitan Police Service: https://www.cambridge-ebp.co.uk/professor-lawrence-w-sherman

Waarom stuur ik deze ´kennisparel´ dan op? Ik wil het graag aan de lezers zelf overlaten om een oordeel te vellen over het concept van EBP. Klopt de conclusie van Terpstra wel? Is EBP een te verwaarlozen concept? Is er daadwerkelijk sprake van een tunnelvisie bij zeer gerenommeerde onderzoekers die al jarenlang EBP beoordelen op de effecten? Ik laat het graag aan jullie lezers over. Ik geeft het toe, ik ben een aanhanger van EBP, maar geen gelovige. Uiteraard begrijp ik dat er naast EBP vele andere onderzoekmethoden binnen het politieveld moeten worden toegepast. Maar naar mijn mening is EBP een echte innovatie binnen het domein van politieonderzoek.

Het is ook effectief. Zo tonen meta-analyses van bijvoorbeeld Problem-Oriented Policing (POP) statistisch significante effecten aan. De gemiddelde effecten laten een vermindering van 33,8% in criminaliteit zien in de POP-behandelingsgebieden ten opzichte van de controlegebieden. Tevens is er geen bewijs van significante verplaatsing van criminaliteit als gevolg van POP dat tevens kosteneffectief is: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cl2.1089

Zo laat de zogenaamde Hot Spot Policing interventie opmerkelijke resultaten zien voor wat betreft de daling van criminaliteit in die gebieden waar deze interventie is toegepast. Van de 78 tests van politie hotspots bleken er 62 criminaliteit reducerende effecten op te leveren: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cl2.1089 Ten slotte blijkt dat zogenaamde Focussed Deterrence Stategies significant criminaliteit reduceren: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cl2.1051 Afijn genoeg bewijs dat EBP een effectief politieconcept blijkt te zijn, op naar de bijgesloten ´kennisparel´ van vandaag.

Bron

Terpstra, Jan & Renze Salet (Red.) (juni 2023). Evidence-based policing: Bouwstenen voor een debat in Nederland. Den Haag: Politie & Wetenschap, 205 pp. https://www.politieenwetenschap.nl/publicatie/bijzondere_publicaties/2023/evidence-based-policing-389

Samenvatting

De laatste jaren heeft in Nederland op het terrein van politie en politiewetenschap een benadering aan belang gewonnen die internationaal bekend staat onder de noemer Evidence-Based Policing (afgekort tot EBP). Sinds de introductie van dit EBP door Lawrence W. Sherman eind jaren negentig is het aantal onderzoeken onder deze noemer sterk gegroeid en is de belangstelling voor deze benadering duidelijk toegenomen, eerst in de V.S., later breder in de Angelsaksische wereld. Inmiddels heeft het concept een belangrijke plaats verworven in de internationale politiewetenschap, getuige de toenemende stroom van publicaties, vooral in internationale wetenschappelijke tijdschriften op het terrein van criminologie en politiewetenschap. Met name Sherman heeft in talloze publicaties bijgedragen aan de verspreiding van de opvattingen over EBP.

In eerste instantie bleef de invloed hiervan in Nederland beperkt. Sinds een aantal jaren is echter ook in Nederland de belangstelling voor EBP gegroeid en worden er, zowel binnen het onderzoek, als binnen de politie, onder deze noemer uiteenlopende initiatieven genomen. De kern van EBP is dat beslissingen over politie en politiewerk dienen te worden genomen op basis van het beste wetenschappelijke bewijs dat voorhanden is. Het stelt daarmee niet alleen eisen aan ‘goed’ politiewerk, maar behelst ook ideeën over hoe vastgesteld moet worden wat ‘goed’ politiewerk is. De bevindingen uit het EBP onderzoek dienen vervolgens te worden vastgelegd in protocollen, waarna geëvalueerd moet worden in hoeverre politiemensen zich in hun werk daaraan houden en in hoeverre de beoogde effecten daarmee in de praktijk worden bereikt. EBP is met zijn nadruk op ‘harde’ wetenschappelijke kennis en praktische toepassing daarvan in concrete interventies sterk geïnspireerd door de stroming in de gezondheidszorg en het medisch onderzoek die bekend staat onder de naam Evidence Based Medicine.

EBP heeft een belangrijke positie verworven in de internationale politiewetenschap. Dit gedachtegoed heeft, vooral in de VS en in Engeland / Wales, veel invloed gekregen op het denken over de professionalisering en verbetering van politiewerk en over de relatie tussen politie en wetenschappelijk onderzoek. Internationaal woedt ook het debat over EBP al een tijdje onder wetenschappers. Jan Terpstra en Renze Salet redigeerden een discussiebundel met perspectieven op EBP om ook hier de discussie te stimuleren. Startpunt in de discussiebundel is een essay van Jan Terpstra, gebaseerd op een uitgebreid internationaal literatuuronderzoek. Uitgangspunt daarbij is dat het begrip ‘EBP’ steeds vaker wordt gehanteerd, ook in Nederland. Tegelijk is vaak onduidelijk wat daar precies mee wordt bedoeld en lijkt de gebruiker van de term zich onvoldoende te realiseren welke beperkingen en fundamentele problemen aan EBP zijn verbonden.

In zijn essay brengt hij in kaart wat het begrip EBP inhoudt, wat de achtergronden daarvan zijn, welke opvattingen en uitgangspunten daarbinnen gelden, bijvoorbeeld over onderzoeksmethoden en over wat als ‘bewijs’ geldt. Op deze wijze wordt geprobeerd de bestaande verwarring op dit terrein tegen te gaan. Verder geeft hij een kritische analyse van de problemen en beperkingen die verbonden zijn aan EBP. Deze kritische reflectie heeft niet alleen betrekking op EBP als wetenschappelijke benadering en als onderzoeksmethodologie, maar ook als visie op politiewerk, op de professionalisering van de politie en op de relatie tussen politie en wetenschap. Aan een vijftal bekende (politie)wetenschappers is gevraagd om op dit essay te reageren en hun zienswijze te geven op de genoemde punten. In deze reacties wordt onder meer ingegaan op de relatie tussen politie en wetenschap.

Afsluitend

Jarenlang wordt er discussie gevoerd op welke wijze de allocatie van financiële middelen en de beschikbare expertise binnen de politieorganisatie het best kan worden ingezet. De Nederlandse politieorganisatie is één van de duurste korpsen ter wereld (Canada is trouwens kampioen). Dus de vraag is gerechtvaardigd of die investering daadwerkelijk effectief blijkt te zijn. Daar is onder andere het concept van EBP voor in het leven geroepen om die vraag te beantwoorden.

Maar niet alleen vanuit efficiency drift maar ook vanwege het simpele feit om slachtofferschap onder burgers en bedrijven te voorkomen. EBP is namelijk vooral een criminaliteitspreventief concept. Het doel is om inwoners en organisaties te beschermen tegen criminaliteit en ongewild crimineel slachtofferschap. En daar wringt zich de schoen bij de auteurs van bijgesloten ´kennisparel´, eigenlijk vinden zij die preventieve aanpak maar niks, ze wijzen het concept van EBP af. Jammer want het is natuurlijk de vraag wat 50 jaar politieonderzoek in Nederland heeft opgeleverd bij het vormgeven van effectieve politiezorg en de toepassing van effectieve interventies en strategieën om slachtofferschap te voorkomen. Misschien dat daar een overzichtsbundel van gemaakt kan worden onder redactie van de zelfde redacteuren van bijgesloten ´kennisparel´.

Ten slotte verwijs ik de geïnteresseerde lezers graag naar deze initiatieven op het terrein van EBP: https://nscr.nl/onderzoeksgebied/politieprogramma/ en https://www.springer.com/journal/41887 en https://www.college.police.uk/research/evidence-based-policing-EBP en https://www.college.police.uk/research/crime-reduction-toolkit en https://cebcp.org/ en als laatste: https://www.cambridge.org/core/books/future-of-evidencebased-policing/98CB194F84CA3A1F3F8027C5598EF531