Inleiding en context
Dinsdagochtend 22 december 2020, veel collega´s genieten op dit moment van een verdiende ´lockdown kerstvakantie´. Neem het ervan. Vandaag een nieuwe systematische analyse over de mate waarin ´hot spots policing´ effectief is om criminaliteit in kleine geografische gebieden te reduceren. Eerder verstuurde ik al ´kennisparel´ nummer 15 over het onderwerp, te downloaden vanaf: https://prohic.nl/2020/04/03/3-april-2020-hot-spots-policing-een-onderzoeksynthese/
Vandaag een update van die eerder verzonden review over deze succesvolle politiestrategie. Het betreft een strategie waarbij financiële middelen en politieactiviteiten zeer gericht worden ingezet op die plaatsen waar criminaliteit zich in bijzondere mate concentreert. Dit zijn zogenaamde ¨Hot Spots´.De gerichte aanpak van criminaliteit in die gebieden die gekenmerkt worden door een zeer hoog criminaliteitsniveau blijkt succesvol te zijn. Deze ´hot spots´ worden ook wel criminele brandhaarden genoemd. Het is duidelijk, deze recente onderzoeksynthese laat zien dat de door de politie gehanteerde strategie van ¨Hot Spots Policing´ effectief blijkt te zijn. Om van te leren voor de Nederlandse politiepraktijk. Hierbij kan onder meer verwezen worden naar een lopend langjarig onderzoekprogramma uitgevoerd door het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en rechtshandhaving (NSCR). Het onderzoeksprogramma What works in policing: towards evidence-based policing in the Netherlands is er op gericht wetenschappelijke invulling en onderbouwing te leveren voor een evidence based politiepraktijk en (nieuwe) vraagstukken voor de politie(functie) te analyseren. Het onderzoek wordt ontwikkeld en uitgevoerd door het NSCR, met medewerking van de Nationale Politie, de Politieacademie, universiteiten uit binnen- en buitenland, hogescholen en andere kennisinstellingen. Voor een beschrijving zie: https://nscr.nl/thema/evidence-based-policing/
Bron
Braga, Anthony A & David Weisburd (November 2020). Does Hot Spots Policing Have Meaningful Impacts on Crime? Findings from An Alternative Approach to Estimating Effect Sizes from Place-Based Program Evaluations. Journal of Quantitative Criminology, November. pp. 1-22.https://link.springer.com/article/10.1007/s10940-020-09481-7
Samenvatting
Hot spots policing is an important innovation in policing that is used to control crime by many police departments in the United States, United Kingdom, Australia, and other countries throughout the world. Simply defined, hot spots policing is the application of police interventions at very small geographic units of analysis. The emergence of hot spots policing can be traced to innovations in criminological theory that recognized the uneven distribution of crime across urban landscapes and its persistent concentration at very small places such as street segments within larger neighborhood settings. Before the approach was widely diffused across police departments, focusing police crime prevention efforts at small high-activity crime places was subjected to rigorous program evaluations that yielded notable crime control benefits at targeted places without simply displacing crime to nearby areas. Its adoption was further aided by the general familiarity that most police executives already had with the idea of deploying police officers to high-crime locations as well as the proliferation of new crime mapping software that easily identified crime hot spots and management accountability systems, such as Compstat, that promoted putting “cops on dots”. There is today little disagreement that hot spots policing has a significant impact on crime. However, the magnitude of that effect raises important questions about the policy recommendations that researchers should draw from existing reviews.
The results of this updated meta-analysis suggest that the practical effects of hot spots policing are not small when a more appropriate effect size measure is applied to the meta-analysis of study findings. In this analysis, the overall mean log RIRR effect size suggest hot spots policing programs generate a statistically significant 16% reduction in crime counts at treatment places relative to crime counts at control places. Further, hot spots policing programs generated statistically significant reductions in specific violent crime, property crime, and drug/disorder offense outcomes. When the included studies measured spillover program effects in spatially-proximate areas, the meta-analysis did not find significant crime displacement into locations surrounding treatment hot spots relative to locations surrounding control hot spots—indeed marginally significant outcomes were identified for a diffusion of crime control benefits to those areas.
The meta-analyses presented here and in the ongoing Campbell systematic review of hot spots policing studies reveal heterogeneous effect sizes associated with varying kinds of hot spots policing interventions implemented to control a wide range of crime hot spots. Despite this heterogeneity, the study effect sizes are almost all in the same direction and, overall, support a crime reduction impact generated by hot spots policing. This is strong evidence that the approach will consistently generate crime prevention benefits when implemented by police departments. However, it is important to recognize that these meta-analyses are, to some extent, “mixing apples and oranges” within the broad category of hot spots policing programs. As such, we think it is inadvisable to rely too heavily on the average effect size estimated by a meta-analysis of hot spots policing programs when considering police crime prevention policy and practice. We encourage policy makers, police executives, and scholars to review specific studies to develop a clearer sense for the types of hot spots policing interventions and the kinds of high-crime places that will generate the most benefit for a specific jurisdiction dealing with persistent crime problems that concentrate at particular locations.
Afsluitend
Voor de Nederlandse politiepraktijk mooi nieuws, Hot Spots Policing blijkt een succesvolle politiestrategie te zijn. Een gemiddelde reductie van 16% van criminaliteit in vergelijking met controlegebieden. Geen criminaliteitsverplaatsing naar aangrenzende geografische gebieden en simpelweg: minder slachtoffers. Weer een bewijs dat beschikbare kennis laat zien dat criminaliteitspreventie werkt. De stelling ´prevention beats detention´ (https://www.researchgate.net/publication/287935840_Prevention_beats_detention_Evidence_from_The_Netherlands) wordt opnieuw bewezen in bijgevoegde onderzoeksynthese. Reden te meer om de criminaliteitspreventieve aanpak daadwerkelijk prioriteit te geven in beleid en praktijk. Al is het alleen om slachtofferschap te voorkomen en de druk op de strafrechtketen te verminderen.
